La Aventuroj de Alicio en Mirlando

   La Falsa Kelonio profunde ekĝemis, kaj tiris la postan flankon de unu piedaĵo trans la okuloj. Li fikse rigardis Alicion kaj forte penis paroli, sed liaj plorĝemoj dum kelkaj minutoj neebligis la parolojn.

"Li kondutas same kvazaŭ li havas oston en la gorĝo," diris la Grifo kaj tuj klopodis (per fortaj skuoj kaj manfrapoj sur la dorson) eligi la oston. Fine la Falsa Kelonio regajnis la voĉpovon, kaj kun larmoj glitfalantaj sur siaj vangoj komencis:

   A Tartaruga Falsa respirou profundamente, e colocou as costas de uma de suas nadadeiras em frente de seus olhos. Ele olhou para Alice e tentou falar, mas por um minuto ou dois o choro sufocou sua voz. "Como se tivesse um osso em sua garganta", disse o Grifo: e começou a sacudi-lo e a bater em suas costas. Por fim a Tartaruga Falsa recuperou sua voz, e com lágrimas descendo pelas bochechas, continuou:

   "Eble vi ne loĝis longan tempon sub la maro (Alicio intermetis 'Mi neniam') eble ankaŭ vi neniam estas prezentita al Omaro—(Alicio komencis diri 'Mi unufojon gustumis—' sed rapide haltigis sin kaj diris anstataŭe 'Mi neniam')—do vi eĉ ne povas imagi, kia rava afero estas la Omara Kvadrilo."

   "Você pode não ter vivido muito embaixo do mar..." ("Não vivi", disse Alice)... "e talvez você nunca tenha sido apresentada a uma lagosta..." (Alice começou a dizer "uma vez provei...") mas se deteve rapidamente e disse "Não, nunca") "...então você não tem idéia que coisa deliciosa uma Quadrilha de Lagostas é!"

   "Mi devas konfesi ke ne," diris Alicio. "Kiaspeca ĝi estas?"

   "Realmente, não", disse Alice. "Que tipo de dança é?"

   "Nu," la Grifo respondis, "oni komence formiĝas en unu rangon laŭ la marbordo—"

   "Porque", disse o Grifo, "você primeiro forma uma linha ao longo do fundo do mar..."

   "En du rangojn," interrompis la Falsa Kelonio, "da fokoj, kelonioj, k.c. Poste, kiam oni formovis ĉiujn meduzojn—"

   "Duas linhas!" gritou a Tartaruga Falsa. "Focas, tartarugas, salmões, e assim em diante; então, quando você limpou todas as águas-vivas do caminho..."

   —"Kio ordinare konsumas multe da tempo," intermetis la Grifo.

   "Isto geralmente leva algum tempo", imterrompeu o Grifo.

   —"Oni du fojojn antaŭen iras—"

   "...você avança duas vezes..."

   —"ĉiu kun sia kundancanta omaro,"—ree interrompis la Grifo.

   "Cada um com uma lagosta como parceiro!" gritou o Grifo.

   —"Kompreneble," konsentis la Falsa Kelonio—"du fojojn antaŭen iras, turniĝas kun la kunulo—"

   "Claro", disse a Tartaruga Falsa: "avançam duas vezes, ajustam os parceiros..."

   —"Ŝanĝas la kunulon kaj reiras samvice," diris la Grifo.

   "...mudam as lagostas, e se retiram na mesma ordem", continuou o Grifo.

   —"Poste," la Falsa Kelonio rekomencis, "oni ja ĵetas la—"

   "Então, sabe", a Tartaruga Falsa continuou, "você atira as..."

   —"la omarojn," ekkriis ekscitite la Grifo, kaj saltis en la aeron.

   "As lagostas!" gritou o Grifo, com gesto no ar.

   —"Kiel eble plej malproksimen en la maron—"

   "...tão longe do mar o quanto você pode..."

   —"Naĝsekvas ilin," la Grifo kriis, ankoraŭ pli ekscitite.

   "Nadam atrás delas!" gritou o Grifo.

   —"Renversas sin en la maro—" dirante tion eĉ la Falsa Kelonio saltis furioze sur la piedpintoj.

   "Dão um salto mortal no mar!" gritou a Tartaruga Falsa, saltando loucamente.

   —"Denove ŝanĝas la kunulon—" Ĉi tiun fojon la Grifo tiel forte kriegis, ke ŝajnis al Alicio ke ŝiaj oreloj krevas.

   "Mudam as lagostas novamente!" berrou o Grifo com toda a sua voz..

   —"Renaĝas al tero, kaj—jen la fino de l' unua movado," diris la Falsa Kelonio. En tiu momento li subite mallaŭtigis la voĉon, kaj ambaŭ bestoj kiuj ĵus freneze ĉirkaŭsaltis, ree sidiĝis, kaj rigardis Alicion trankvile kaj tre melankolie.

   "Voltam para terra novamente, e esta é toda a primeira parte", disse a Tartaruga Falsa, de repente começando a abaixar a voz; e as duas criaturas, que haviam pulado como loucas todo o tempo, sentaram novamente muito tristes e quietas, e olharam para Alice.

   "Ĝi nepre estus tre plezuriga danco por alrigardi," diris Alicio.

   "Deve ser uma dança muito bonita", disse Alice timidamente.

   "Ĉu vi volus vidi iometon da ĝi?" demandis la Falsa Kelonio.

   "Você gostaria de ver um pouco?" disse a Tartaruga Falsa.

   "Ho, mi tre ŝatus ĝin," respondis Alicio.

   "Gostaria muito", disse Alice.

   "Ni do tradancu kune la unuan parton," diris la Falsa Kelonio al la Grifo, "la omarojn ni ja povos imagi. Kiu el ni kantos la muzikon?"

   "Venha, vamos tentar a primeira parte!" disse a Tartaruga Falsa para o Grifo. "Nós conseguimos fazer sem lagostas, sabe. Quem deve cantar?"

   "Ho, vi kantu," diris la Grifo, "ĉar mi forgesis la vortojn."

   "Oh, você canta", disse o Grifo. "Eu esqueci a letra."

   Ili do komencis danci ĉirkaŭ Alicio. Ne malofte, pro tro apudaj paŝoj, ili piedpremis al ŝi la piedfingrojn. Ambaŭ markis la taktojn svingante la dekstran antaŭpiedaĵon; kaj tre malrapide, tre triste la Falsa Kelonio kantis:—

   Então eles começaram a dançar solenemente em volta da Alice, sempre pisando nos pés dela quando passavam muito perto, e balançando suas patas para marcar o tempo, enquanto a Tartaruga Falsa cantava esta música, muito lenta e triste:...

      "Ho, Limak', vi plirapidu!" la merlango plende ĝemas;
       "Ĉar fokeno post ni sekvas, kaj la voston al mi premas!

"Quem irá andar um pouco mais rápido?"
   disse uma enchova para uma lesma,
 "Tem um delfim perto de nós,
   e ele está pisando na minha cauda.

      Kelonioj kaj omaroj je fervoro ĉiuj bolas,
       Kaj atendas vin sur sablo! Ĉu vi ankaŭ danci volas?

Veja quão avidamente as lagostas
   e tartarugas avançam!
 Elas estão esperando no seixo da praia...
   quem irá se juntar a dança?

      Vi konsentas, ĉu ne vere? Vi konsentas partopreni?
       Vi konsentas. Ĉu ne vere? Ho, konsentu partopreni.

Você vai, você não, você vai, você não,
   você vai se juntar a dança?
 Você vai, você não, você vai, você não,
   você não vai se juntar a dança?

      Ho, imagu vi la ravon esti supren altlevita!
       Esti kun omar' kunulo for en maron forĵetita!"
       "Ne! Tro longen!" diris la limak', skuante sin timeme,
       "Mi ne volas." Al merlango do rifuzis li dankeme.

"Você realmente não tem a noção do quão delicioso será
 Quando eles nos tomarem e atirarem, com as lagostas, para fora do mar!
 Mas a lesma respondeu "Longe demais, longe demais!", e deu um olhar descrente...
 Disse que gentilmente agradeceu à enchova, mas não iria se juntar a dança.

      Ja konsenti li ne volis, li ne povis partopreni,
       Ja konsenti li ne povis, li ne volis partopreni.

Você vai, você não, você vai, você não,
   você vai se juntar a dança?
 Você vai, você não, você vai, você não,
   você não vai se juntar a dança?

      Fiŝamiko al li diris "Ne tre gravas la distancoj;
       Aliborde estas ja alia lando kaj la Francoj!
       Ju pli longen de Anglujo, pli apude al Francujo!
       Do, ne timu! Ĉar sur ambaŭ bordoj jen por vi patrujo.

"O quão importa o quanto longe nós vamos?"
   seu amigo escamoso perguntou.
 "Tem outra terra, sabe, do outro lado.
 Quanto mais distante da Inglaterra
   mais próximo é da França...
 Então não fique pálido, querida enchova,
   mas venha e se junte a dança.

      Vi konsentas, ĉu ne vere? Vi konsentas partopreni?
       Vi konsentas, ĉu ne vere? Ho, konsentu partopreni!"

Você vai, você não, você vai, você não,
   você vai se juntar a dança?
 Você vai, você não, você vai, você não,
   você não vai se juntar a dança?

   Kiam la dancado finiĝis, Alicio interne sentis ke ĝi estas teda kaj eĉ ne sendanĝera por ŝi; tamen ŝi diris ĝentile:—

"Mi tre dankas; mi tre interesiĝis vidante la dancadon; kaj speciale plaĉis al mi tiu kurioza kanto pri la merlango."

   "Obrigado, é uma dança muito interessante para assistir", disse Alice, se sentido feliz por ter finalmente acabado: "e eu também gostei desta música curiosa sobre a enchova!"

   "Ho, pri la merlangoj," diris la Falsa Kelonio, "vi kompreneble vidis ilin?"

   "Oh, como para a enchova", disse a Tartaruga Falsa, "elas... você já as viu, é claro?"

   "Jes," Alicio respondis, "tre ofte mi vidis ilin en la frit—"

   "Sim", disse Alice, "Algumas vezes os vi no jant..." ela se deteve rapidamente.

   "Pri Lafrito, mi ne scias kie sidas tiu urbo," diris la Falsa Kelonio, "sed se vi tre ofte vidis ilin, vi kompreneble konas kian aspekton ili havas?"

   "Eu não sei onde Jant pode ser", disse a Tartaruga Falsa, "mas se as viu algumas vezes, claro que sabe como elas se parecem".

   "Mi kredas ke jes," diris Alicio, konsiderante. "Ili havas la vostojn en la buŝoj; ankaŭ ili estas kovritaj per paneroj."

   "Acho que sim", Alice respondeu pensativa. "Eles tem suas caudas em suas bocas...e elas estão sobre todas farelos".

   "Pri la paneroj vi eraras," diris la Falsa Kelonio, "ili ne povas pro la marviŝo teni panerojn sur la korpo. Sed pri la vostoj vi ne eraras, kaj la kaŭzo ja estas—"

En tiu momento la Falsa Kelonio oscedis kaj fermis la okulojn, dirante al la Grifo: "Vi diru al ŝi pri la kaŭzo kaj ĉion tion."

   "Você está errada sobre os farelos", disse a Tartaruga Falsa: "Farelos seriam varridos do mar. Mas elas tem suas caudas em suas bocas; e a razão é..." aqui a Tartaruga Falsa bocejou e fechou os olhos...." Conte a ela sobre a zaão e tudo isto", ele disse para o Grifo.

   "La kaŭzo estas," diris la Grifo, "ke ili persistis iri danci kun omaroj; do, oni ĵetis ilin malproksimen en la maro; do ili havis tre longan falon; do, la vostoj fiksiĝis en la buŝoj, kaj oni ne povis malfiksi ilin; do—jen ĉio."

   "A razão é", disse o Grifo, "que elas iriam com as lagostas para a dança. Então elas são atiradas fora do mar. Então elas tiveram que cair num longo caminho. Então elas tem suas caudas presas em suas bocas. Então elas não podem tirá-las novamente. Isto é tudo."

   "Mi dankas," diris Alicio, "tio estas por mi tre interesa. Ĝis hodiaŭ mi sciis tre malmulte pri merlangoj."

   "Obrigada", disse Alice, "é muito interessante. Eu nunca soube tanto sobre uma enchova antes.

   "Mi povas diri al vi pli ol tio, se al vi plaĉos," diris la Grifo. "Ĉu vi scias kial oni nomas tiun fiŝon merlango?"

   "Posso te contar mais do que isto, se você quiser", disse o Grifo. "Você sabe por que elas são chamadas enchovas?"

   "Mi neniam pripensis tiun demandon," diris Alicio. "Kial do?"

   "Eu nunca pensei nisto", disse Alice. "Porque?"

   "Ĝi poluras la bot-kaj ŝuojn," diris tre solene la Grifo.

   "É por causa das botas e sapatos", o Grifo respondeu em um tom solene.

   "Pol-ur-as la bot-kaj ŝu-ojn," Alicio ripetis tre malrapide, dispecigante la vortojn en la celo eligi la nepre kaŝitan signifon.

   "Alice ficou muito intrigada. "Por causa das botas e sapatos!" ela repetiu em um tom de admiração.

   "Per kio oni poluras viajn ŝuojn?" demandis la Grifo.

   "Porque, do que seus sapatos são feitos?" disse o Grifo. "Quero dizer, o que os fazem tão brilhantes?"

   Alicio rigardis sur ilin kaj iom konsideris antaŭ ol respondi:

"Mi kredas ke oni traktas ilin per ciro aŭ iu alia nigrigilo."

   Alice olhou para baixo e pensou um pouco antes de dar sua resposta. "Eles são escovados com graxa, eu acho".

   "Tie ĉi, sub la maro," diris la Grifo per tre profunda voĉo, "oni poluras botojn per blankigilo. Do, vi nun komprenas.")

   "Botas e sapatos debaixo do mar", o Grifo continuou com uma voz grave, "são enchovados. Agora você sabe".

   "Kaj el kio oni fabrikas viajn piedirilojn?" Alicio demandis scivole.

   "E do que eles são feitos?" Alice perguntou em um tom de grande curiosidade.

   "Ho, pri la piediriloj," respondis la Grifo, "unue mi konsilas al vi ne uzi tiajn longajn kombinaĵojn, kiujn nur la plej lertaj maranoj povas uzi sen la danĝero esti malkomprenataj. Due, por respondi la demandon, jen la iloj kiujn ni uzas por igi la submaranojn pie diri la veron—ni metas sub la piedoj algojn, efektive ĉion verdan, ĉar, bedaŭrinde, ne ĉiuj niaj gejunuloj estas instinkte verd-iremaj."

   "Solhas e enguias, é claro", o Grifo respondeu particularmente impaciente: "qualquer camarão poderia ter te dito isto".

   "Se mi estus la merlango," diris Alicio ankoraŭ pripensante la kanton, "mi dirus al la fokeno: 'Malantaŭen Sinjoro! oni ne bezonas vin.'"

   "Se eu fosse a enchova", disse Alice, cujos pensamentos ainda estavam na música, "teria dito ao delfim, 'Afaste-se, por favor: Não queremos você conosco!'"

   "La Merlangoj ja ĉiam volas kunhavi fokenon," diris la Falsa Kelonio "kaj sen fokeno neniu prudenta merlango volus vojaĝi ien en la maro."

   "Eles eram obrigados a tê-los com eles", disse a Tartaruga Falsa: "nenhum peixe esperto iria a lugar algum sem um delfim".

   "Ĉu vere ne?" Alicio demandis tre mirigite.

   "Não iriam?" disse Alice em um tom de grande surpresa.

   "Kompreneble ne," respondis la Falsa Kelonio, "ĉar dum la vojaĝo li eble bezonos reklami siajn komercaĵojn en la vizitataj havenoj, kaj kunhavante fokenon li povos respondi senĝene al la demando: 'Ĉu vi havas afiŝon?' nur montrante al ĝi kaj dirante 'Jen, sidante sur la pakaĵoj, jena fiŝo!'"

   "Claro que não", disse a Tartaruga Falsa: "Porque, se um peixe viesse a mim, e me dissesse que estava indo em uma jornada, eu diria 'com que delfim?'"

   "Você não quis dizer 'com que fim?'" perguntou Alice.

   Ĉar Alicio ne tuj komprenis lian klarigon pri la fiŝa afiŝo, la Falsa Kelonio ofendiĝis kaj la Grifo profitis la silenton por proponi ke nun Alicio rakontu al ili sian historion.

   "Quis dizer o que disse", a Tartaruga Falsa respondeu em um tom ofendido. E o Grifo acrescentou "venha, vamos ouvir uma de suas aventuras".

   "Mi nur povus rakonti miajn aventurojn komencante per la hodiaŭa mateno," diris Alicio naive, "ĉar ne utilus priparoli la antaŭajn tagojn, eĉ la hieraŭan, pro tio ke mi ne estis la sama persono."

   "Poderia contar minhas aventuras... começando a partir desta manhã", disse Alice um pouco tímida: "mas não seria útil voltar até ontem, porque eu era uma pessoa diferente".

   "Ĉion tion vi devas klarigi," diris la Falsa Kelonio.

   "Explique tudo isto", disse a Tartaruga Falsa.

   "Ne, ne! la aventurojn antaŭ ĉio alia," diris malpacience la Grifo, "per klarigoj oni ja terure perdas la tempon."

   "Não, não! Aventuras primeiro", disse o Grifo em um tom impaciente: "explicações levam um tempo horrível".

   Sekve, Alicio komencis rakonti al ili siajn aventurojn de la tempo kiam ŝi ekvidis la Blankan Kuniklon. En la komenco ŝi sentis sin tre timema, pro la fakto ke ambaŭ bestoj tre alproksimiĝis al ŝi—ĉe ĉiu flanko po unu—kaj tre larĝe malfermis la okulojn kaj buŝojn. Tamen dum la rakontado ŝi iom post iom fariĝis pli sinfida.

La aŭskultantoj restis tute trankvilaj ĝis ŝi rakontis pri la deklamo (antaŭ la Raŭpo) de la poemo "Patro Vilĉo." Kiam ŝi diris al ili ke la vortoj elvenis el la buŝo tute malpravaj, la Falsa Kelonio profunde enspiregis kaj diris "Jen tre kurioza fakto."

   Então Alice começou a contar suas aventuras do momento em que viu o Coelho Branco. Ela estava um pouco nervosa sobre isto inicialmente, as duas criaturas estavam tão perto dela, uma de cada lado, e abriram seus olhos e bocas totalmente, mas ela teve coragem e continuou. Seus ouvintes estavam perfeitamente quietos até a parte dela repetindo "Você está velho, pai William" para a Lagarta, e as palavras vinham diferentes, e então a Tartaruga Falsa respirou fundo e disse "Isto é muito curioso".

   "Apenaŭ povus esti io pli kurioza," aldonis la Grifo.

   "Isto é tão curioso quanto pode ser", disse o Grifo.

   "La vortoj elvenis malpravaj," ripetis la Falsa Kelonio, kaj profunde pensis.

Post kelkaj momentoj ĝi diris:—

"Mi do tre ŝatus aŭskulti, se la Fraŭlino volus nun deklami ian versaĵon. Vi ordonu ke ŝi komencu."

Li rigardis la Grifon kvazaŭ li kredas ke ĝi havas la rajton ordoni ŝin.

   "Veio tudo diferente!" a Tartaruga Falsa repetiu pensativa. "Eu gostaria de ouvi-la tentar repetir alguma coisa agora. Ordene-a para começar". Ele olho para o Grifo como se ele tivesse algum tipo de autoridade sobre Alice.

   "Vi stariĝu," diris la Grifo al Alicio, "kaj deklamu la Dormemulo.'"

   "Levante-se e repita 'Esta é a voz do frouxo'" disse o Grifo.

   "La kreitaĵoj ja terure ordonadas min," pensis Alicio, "kaj igas min deklami la parkeraĵojn same kiel se mi estus en la lernejo."

Tamen ŝi leviĝis kaj komencis la deklamon, sed ŝia kapo pleniĝis de la Omara Kvadrilo en tia grado ke apenaŭ ŝi konsciis kion ŝi diras, kaj la vortoj venis tre, tre kurioze:—

   "Como as criaturas mandam nas outras, e as fazem repetir lições!" pensou Alice; "Eu também poderia estar na escola ao mesmo tempo". Entretanto, ela se levantou, e começou a repetir, mas sua cabeça estava tão cheia da Quadrilha da Lagosta qe ela mal podia saber o que estava dizendo, e as palavras vieram bem atrapalhadas de fato:...

      Jen la voĉ' de l' Omar'! mi aŭdis la krion,
       "Vi min bakis tro brune, vi iru Azion!"
       La hararon netigas en ĉiu okazo
       La anas' per l' okuloj, sed li per la nazo.
       Kiam seka la sablo, li kvazaŭ monarĥo
       Malestime parolas eĉ pri la ŝarko.
       Kiam tajdo kun ŝarkoj amase enfluas
       Malfiera la voĉo per kiu li bruas.

"Esta é a voz da Lagosta;
   Eu a ouvi declarar,
 'Você me cozinhou muito tostada,
   devo adoçar meu cabelo'.
 Como um pato com suas pálpebras,
   então ele com seu nariz adornado
 seu cinto e seus botões,
   e gire seus dedos do pé'.
 [edições posteriores continuaram conforme segue
 Quando as areias estão todas secas,
   ele é fresco como um gracejo,
 E irá falar em tons orgulhosos do Tubarão,
   Mas, quando a maré subir e tubarões estão em volta,
 Sua voz tem um som tímido e trêmulo.]

   "Tiuj certe ne estas la vortoj kiujn mi lernis en la infaneco," diris la Grifo.

   "Está diferente do que eu costuma ouvir quando era criança" disse o Grifo.

   "Tiujn vortojn mi neniam aŭdis ĝis la nuna momento," diris la Falsa Kelonio, "ĝi ja estas nur sensencaĵo."

   "Bem, eu nunca ouvi antes", disse a Tartaruga Falsa; "mas parece uma tolice incomum".

   Alicio diris nenion. Fininte la verson, ŝi sidiĝis, metis la manojn al la kapo, kaj ekmiris ĉu iam ŝia vivo refariĝos ordinara.

   Alice não disse nada; ela tinha sentado com a sua face em suas mãos, imaginando se alguma coisa iria novamente acontecer de modo natural.

   "Mi tre volus scii la klarigon de ĉio tio," diris la Falsa Kelonio.

   "Gostaria de ter isto explicado", disse a Tartaruga Falsa.

   "Ŝi ne povas klarigi," la Grifo vigle intermetis. "Eldiru la duan verson."

   "Ela não pode explicar", disse o Grifo apressadamente. "Continue com o próximo verso".

   "Sed pri lia hararo," persistis la Falsa Kelonio, "li fakte ne povus netigi ĝin per la nazo."

   "Mas e os seus dedos do pé?" a Tartaruga Falsa insistia. "Como ele poderia virá-los com seu nariz, sabe?"

   Alicio havis nenion por diri; ŝi nur rigardis ilin senhelpe.

   "É a primeira posição na dança". Alice disse, mas estava extremamente intrigada com tudo e desejava mudar o assunto.

   "Vi eldiru la duan verson," ripetis la Grifo, "ĝi komenciĝas per la vortoj 'Lian domon pasante—'"

   "Continue com o próximo verso", repetiu o Grifo impacientemente: "Começa com 'Eu passei por seu jardim'".

   Alicio ne kuraĝis malobei, kvankam ŝi estis certa ke ĉio nepre elvenos malprave. Per tremanta voĉo ŝi eldiris:—

   Alice não ousou desobedecer, embora estivesse segura de que viria tudo errado, e continuou com uma voz trêmula:...

      Lian domon pasante, per unu okulo
       Mi ekvidis panteron kun guf' por kunulo.
       La pantero englutis ja ĉion gluteblan,
       Al la gufo lasante nenion manĝeblan.
       La festeno finiĝis: al la guf' li permesis
       La kuleron enpoŝi; li mem ne forgesis
       La tranĉilon enpaki virinan en mufon
       Kaj per tio li ankaŭ distranĉis la—!

   "Eu passei por seu jardim, e marquei, com um olho, como a Coruja e a Pantera estavam dividindo uma torta..."

[edições posteriores continuam como segue A pantera pegou a casca da torta, e molho de carne, e carne, Enquanto a Coruja tinha a as vasilhas como parte do trato. Quando a torta estava terminada, a Coruja, como um conforto, Foi gentilmente autorizada a embolsar uma colher: Enquanto a Pantera receber faca e garfo com um rosnado, E concluiram o banquete...]

   En tiu momento la Falsa Kelonio malpacience interrompis ŝin:—

"Por kio utilas," li diris, "ke vi eldiru tiajn versaĉojn, ne dume klarigante ilin? Ĝi estas ja la plej konfuziga lingvaĵo kiun iam en la vivo mi aŭskultis."

   "Qual é o sentido de repetir tudo isso", a Tartaruga Falsa interrompeu, "se você não explica conforme continua? É de longe a coisa mais confusa que eu ouvi!"

   "Jes," konsente diris la Grifo, "ankaŭ mi opinias ke estos bone ne plu daŭrigi tiun deklamaĵon." Ankaŭ Alicio tre ĝoje konsentis.

   "Sim, acho que você devia desistir", disse o Grifo: e Alice era a única feliz de fazê-lo.

   "Ĉu vi volas ke ni tradancu la duan parton de la Omara Danco?" proponis la Grifo "aŭ ĉu vi eble preferus ke la Falsa Kelonio kantu al vi?"

   "Devemos tentar outra vez a Quadrilha da Lagosta?" o Grifo continuou. "Ou você gostaria que a Tartaruga Falsa cantesse uma canção?"

   "Ho, mi certe preferus la kanton, se la Falsa Kelonio komplezos." Alicio respondis tiel fervore ke la Grifo diris, ofendite:

"H'm! Pri gustoj ne utilas diskuti. Do, se agrable al vi, karulo, vi kantu por ŝi 'Kelonia Supo.'"

   "Oh, uma música, por favor, se a Tartaruga Falsa for tão gentil", Alice replicou, tão ansiosamente que o Grifo disse, em um tom particularmente ofendido, "Hum! Sem explicações para gostos! Cantaria para ela 'Sopa de Tartaruga', velho amigo?"

   La Falsa Kelonio ekĝemis profunde, kaj kantis per voĉo iafoje plorsufokita:

   A Tartaruga Falsa respirou fundo, e começou, com uma voz às vezes sufocada com choros, a cantar assim:...

               Supo alloga de verda kolor'
                  Preta je la sepa hor'!
                De la vespero la ĉefa glor'!
                  Supo vespera, bela vi Sup'!
                  Supo vespera, bela vi Sup'!
                Su-upo ve-espera, Su-upo ve-espera
                  Bela, ho bela vi Sup'!

"Linda Sopa, tão rica e verde,
 Esperando em uma sopeira quente!
 Para tal guloseima não iria parar?
 Sopa da noite, bela Sopa!
 Sopa da noite, bela Sopa!
 Be...la So..pa!
 Be...la So..pa!
 So...pa da noi...te, Bela, bela Sopa!

               Ho, bela Supo! pli bona ol truf',
                  Ol supo el bovida huf'!
                Ĉion fordonus mi por suf—
                  —iĉe da vi, ho bela vi Sup'!
                  —iĉe da vi, ho, bela vi Sup'!
                Su-upo ve-espera, Su-upo ve-espera!
                  Bela, ho bela vi Sup'!
                        —VI SUP'!

"Bela Sopa! Quem liga para peixe,
 Caça, ou qualquer outro prato?
 Quem não daria tudo mais por somente duas quantias da bela Sopa?
 Duas quantias da bela Sopa?
 Be...la So..pa!
 Be...la So..pa!
 So...pa da noi...te, Bela, bela Sopa!

   "Denove la ĥoron," ekkriis la Grifo. Sed kiam la Falsa Kelonio nur komencis rekanti ĝin, de iu malproksima loko aŭdiĝis laŭta ekkrio:—

"La proceso komenciĝas!"

   "Refrão novamente!" gritou o Grifo, e a Tartaruga Falsa tinha acabado de começar a repetir, quando um grito de "O julgamento começou!" foi ouvido a distância.

   "Vi rapidu do," kriis la Grifo al Alicio, kaj preninte ŝin per la mano, ĝi rapidis for, ne atendante la finon de la ĥoro.

   "Vamos!" gritou o Grifo e, pegando Alice pela mão, apressaram-se a sair sem esperar pelo término da música.

   "Pri—kio—oni—pro—cesas?" Alicio dum la kurado demandis spiregante; sed la Grifo nur kuris pli rapide. Dume sekvis ilin—pli kaj pli mallaŭte—la voĉo de la Falsa Kelonio finanta per tre melankoliaj tonoj la rekantaĵon:

   "Que julgamento é este?" Alice ofegava enquanto corria; mas o Grifo apenas respondeu "Vamos!" e corria mais rápido, enquanto de um modo cada vez mais fraco, carregado pela briza que os seguia, as palavras melancólicas:...

               Su-upo ve-espera! Supo ve-espera!
                  Bela, ho bela vi Sup'!

So...pa da noi...te, Bela, bela Sopa!