La Aventuroj de Alicio en Mirlando

   Ne malproksime de l' enirejo staris granda rozarbo; kreskis sur ĝi blankaj rozoj, sed jen tri ĝardenistoj okupis sin pentrante ilin ruĝaj. Ĉar tio ŝajnis al Alicio tre stranga ago, ŝi alproksimigis sin por observi ilin. Ĵus alvenante, ŝi aŭdis unu el ili diranta: "Kvin, vi gardu vin, vi jam ne ŝprucu sur min la kolorilon."

   Uma roseira grande erguia-se perto da entrada para o jardim. As rosas que dela nasciam eram brancas, mas três jardineiros atarefavam-se a pintá-las de vermelho. Alice pensou que isto era muito curioso, e aproximou-se para observá-los, e justamente quando ela chegou perto deles, ouviu um a dizer: "Presta atenção, Cinco! Não salpiques tinta para cima de mim!"

   "Mi ne povis ne," diris Kvin malafable. "Sep ŝancelis al mi la kubuton."

   "Não posso evitar", disse o Cinco, em um tom amuado; "Sete empurrou meu cotovelo".

   Sep rigardis supren kaj diris: "Jen ĝuste vi, Kvin; ĉiam vi kulpigas la kunulojn."

   Nisso o Sete olhou para cima e disse: 'Isso mesmo, Cinco! Sempre a colocar a culpa nos outros!"

   "Vi, Sep, vi ne kuraĝu paroli!" rediris Kvin. "Nur hieraŭ mi aŭdis la Damon diranta ke vi meritas esti senkapigita."

   "É melhor não falar!" disse o Cinco. "Eu ouvi a Rainha dizer que ontem você merecia ser decapitado!"

   "Pro kia kulpo do?" demandis la unue parolinta.

   "Para que?" disse aquele que falou primeiro.

   "Tio ne estas via afero, Du," diris Sep.

   "Isso não é da sua conta, Dois!" disse o Sete.

   "Ĝi nepre estas lia," asertis Kvin, "kaj mi volonte sciigas al li: la kulpo estas ke Sep alportis al la kuiristo tuliptuberojn anstataŭ bulboj."

   "Sim, isso é da conta dele!" disso o Cinco, "e eu vou dizer-lhe, foi por trazer as raízes de tulipa do cozinheiro em vez das cebolas."

   Sep pasie deĵetis sian broson, kaj komencis. "Nu, el ĉiuj maljustaj aferoj—"

Sed en tiu momento li okaze ekvidis Alicion, kiu staras apude observante ilin. Li rapide subigis lian koleron, la aliaj ĉirkaŭrigardis serĉante la kaŭzon de lia ekhalto, kaj ĉiuj humile salutis ŝin.

   O sete arremessou seu pincél, e tinha apenas começado "Bem, de todas as coisas injustas - " quando o seu olhar caiu por acaso na Alice, enquanto ela os estava a observar, e ele calou-se subitamente: os outros olharam em volta também, e todos se curvaram.

   "Ĉu vi afable volus diri al mi," Alicio demandis iom timeme, "kial vi kolorigas tiujn rozojn?"

   "Vocês me diriam" disse Alice, um pouco timidamente, "porque estão a pintar essas rosas?"

   Kvin kaj Sep diris nenion, sed direktis la rigardojn sur Du, kiu per tre mallaŭta voĉo komencis: "Nu, Fraŭlino, la fakto estas ke jena arbo devis esti ruĝroza, kaj ni erare plantis blankrozan. Se la Damo eltrovus tion, ŝi ja ekzekutigus nin ĉiujn. Sekve, ni nun klopodas laŭeble por ke, antaŭ ol ŝi alvenos,—"

En tiu momento Kvin, kiu kun zorgplena vizaĝo konstante rigardadis trans la ĝardenon, ekkriis; "Jen la Damo, jen la Damo!"

La tri ĝardenistoj tuj ĵetis sin teren kaj kuŝis sur la ventroj. Alicio ekaŭdis la sonojn de multaj piedpaŝoj, kaj alrigardis. Ŝi sentis fortan ekscitecon kaj fortan deziron vidi la Damon.

   O Sete e o Cinto nada disseram, mas olharam para o Dois. O Dois começou em voz baixa, "Bem o fato é, você vê, senhorita, isto aqui deveria ter sido uma roseira vermelha e nós colocamos uma branca por engano; e se a Rainha descobrir isto, todos nós devemos ter as nossas cabeças cortadas, sabe. Então veja, senhorita, nós estamos a fazer o nosso melhor, antes que ela venha, para..." Neste momento o Cinco, que tinha estado a olhar ansioso sobre o jardim gritou "A Rainha! A Rainha!" e os três jardineiros atiraram-se imediatamente de bruços no chão. Houve um som de muitos passos, e Alice olhou em volta, ansiosa por ver a Rainha.

   Unue marŝis dek soldatoj, kiuj portas trefojn; tiuj soldatoj havis platajn rektangulajn korpformojn—same kiel la tri ĝardenistoj—kun la manoj kaj piedoj apud la kvar anguloj. Sekvis dek korteganoj; tiuj ĉi estis ornamitaj super la tuta korpo per karooj, kaj marŝis duope, kiel ankaŭ la soldatoj. Post la korteganoj sekvis duope la reĝaj infanoj; ili marŝis mano en mano kaj ĝoje saltadis. Post ili sekvis la gastoj; la plimulto el ili estis gereĝoj, kaj inter ili Alicio rimarkis la Blankan Kuniklon. Ĝi parolas rapide kaj eksciteme, kaj ridetas ĉe ĉiu diro de la aliaj. Post la gastoj solene marŝis la Kera Lakeo, kiu portas sur velura kuseno la reĝan kronon; kaj en la fino de ĉi tiu majesta procesio jen la REĜO kaj DAMO KERAJ!

   Primeiro vieram dez soldados transportando estandartes; estes eram todos da forma dos três jardineiros, retangulares e lisos, com as suas mãos e pés nos cantos: a seguir 10 cortesões, estes estavam ornamentados por todo o lado com diamantes, e caminhavam dois a dois, como os soldados faziam. Depois disto veio as crianças reia; havia 10 deles, e os pequenos queridos vieram saltando alegremente de mãos dadas, em casais: eles estavam todos ornamentados com corações. A seguir vieram os convidados, na maioria Reis e Rainhas, e entre eles Alice reconheceu o Coelho branco: ele estava falando de uma maneira nervosa e apressada, sorrindo a tudo que era dito, e passou por ela sem se aperceber. Depois seguiu o Valete de Copas, transportando a coroa do Rei numa almofada de veludo carmesim; e, em último de toda grande procissão veio o Rei e a Rainha de Copas.

   Alicio iom dubis ĉu ŝi ni devas—same kiel la tri ĝardenistoj—kuŝi horizontale sur la ventro. Sed ŝi ne povis memori ke ekzistas tia regulo pri procesioj "kaj krome," pensis ŝi, "por kio utilus la procesioj, se la ĉeestantoj devus kuŝi sur la ventro, kaj sekve ne povus vidi ilin?"

Do, ŝi staris serene, kaj atendis.

   Alice estava bastante em dúvida se deveria ou não permanecer deitada sobre o seu rosto assim como os três jardineiros, mas ela não conseguiu lembrar de alguma vez ter ouvido sobre algum tipo regra em cortejos; "e além disso, qual seria a utilidade de um cortejo", pensou ela, "se as pessoas tivessem todos de deitar sobre o seu rosto, para que não pudessem vê-lo?" Então ela ficou quieta onde estava, e esperou.

   Kiam la eminentuloj alvenis apud Alicion, ĉiuj haltis kaj rigardis ŝin.

La Damo, turnante sin al la Lakeo, demandis severe: "Kiu ŝi estas?"

La Lakeo nur klinis sin riverence kaj ridetis.

   Quando o cortejo passou por Alice, todos pararam e olharam para ela, e a Rainha disse severamente "Quem é esta?" Ela disse isto para o Valete de Copas, que apenas se curvou e sorriu em resposta.

   "Vi idioto!" diris la Damo, kaj skuis malpacience la kapon. Poste ŝi turnis sin rekte al Alicio, dirante: "Kiel oni nomas vin, infano?"

   "Idiota!" disse a Rainha, balançando a cabeça impacientemente; e, virando-se para a Alice, continuou, "Qual é o teu nome, criança?"

   "Mia nomo estas Alicio, se plaĉas al via Dama Moŝtino," ŝi respondis tre ĝentile, sed ŝi aldiris al si aparte: "Ili ja estas nur aro da ludkartoj; mi certe ne devas timi ludkartojn."

   "Meu nome é Alice, prazer sua Majestade," disse Alice muito educadamente; mas acrescentou para si mesma, "Bem, eles são apenas um conjunto de cartas, apesar de tudo. Não preciso ter medo deles!"

   "Kaj kiuj jenaj estas?" diris la Damo, montrante al la tri ĝardenistoj, kiuj kuŝas ĉirkaŭ la rozarbo. Ĉar ili kuŝis sur la ventro, kaj la desegno sur la dorsoj estis identa por la tuta aro, pro tio la Damo ne povis diveni ĉu ili estas ĝardenistoj, soldatoj, korteganoj, aŭ eĉ tri el siaj propraj infanoj.

   "E quem são estes?" disse a Rainha, apontando para os três jardineiros que estavam deitados em volta da roseira; pois, você veja, enquanto eles estavam deitados sobre suas faces, o padrão nas costas era o mesmo que o do restante baralho, ela não poderia dizer se eles eram jardineiros, ou soldados, ou artesãos, ou três dos seus próprios filhos.

   "Kiel ajn mi povas sciigi tion?" diris Alicio, "ĝi tute ne estas mia afero." (Sed malgraŭ la ekstera kuraĝo, ŝi interne iom tremis.)

   "Como posso saber?" disse Alice, surpreendida com sua própria coragem. "Não é um assunto meu".

   La vizaĝo de l' Damo purpuriĝis pro kolero; fikse rigardeginte Alicion dum unu momento, same kiel rigardegas la sovaĝaj bestoj, ŝi kriegis: "Oni senkapigu ŝin, oni sen—"

   A Rainha tornou-se vermelha de raiva, e depois de encará-la por um momento, como uma besta selvagem, gritou "Cortem-lhe a cabeça! Cortem..."

   "Oni sen-sencaĵon parolas!" diris Alicio tre laŭte kaj tre firme; kaj la Damo silentiĝis!

   "Absurdo!" disse Alice, muito alto e decidida, e a Rainha ficou em silêncio.

   La Reĝo metis la manon sur ŝian brakon, dirante per tre malkuraĝa voĉo. "Konsideru, karulino, ke ŝi estas nur infanino."

   O Rei pois a sua mão em cima do braço dela, e timidamente disse "Reconsidera, minha querida: ela é apenas uma criança."

   La Damo malestime turnis sin for de li, kaj ordonis al la Lakeo, ke li turnu ilin supren.

   A Rainha afastou-se furiosa dele, e disse ao Valete "vire-os ao contrário!"

   La Lakeo zorge aliflankigis ilin laŭ la ordono, levante ilin per la piedo.

   O Valete o fez, muito cuidadosamente, com um pé.

   "Levu vin," diris la Damo per laŭta, sibla voĉo. La tri ĝardenistoj tuj levis sin sur la piedojn, kaj komencis klinsaluti la Reĝon, la Damon, la reĝajn infanojn, k.c.

   "Levantem-se!" disse a Rainha, numa voz alta e estridente, e os três jardineiros levantaram-se instantaneamente e começaram saudar o Rei, a Rainha, os príncipes e a todos os outros.

   "Ĉesu tion," kriegis la Damo, "vi donas al mi la kapturniĝon!" Ekvidante la rozarbon, ŝi daŭrigis: "Kion ajn vi tie ĉi faris?"

   "Deixem isso!" gritou a Rainha. "Voces me deixam tonta." e depois, virando-se para a roseira ela continuou. "O que vocês tem feito aqui?"

   "Se plaĉas al via Dama Moŝtino," diris Du per tre humila voĉo, starigante sin sur unu genuo: "Ni estas penintaj—"

   "Permita-me sua Majestade," disse o Dois, num tom muito humilde, baixando-se num joelho conforme falava, "nós estavamos a tentar..."

   "Mi komprenas," diris la Damo, kiu intertempe estis apude rigardinta la pentritajn rozojn: "Oni senkapigu ilin!"

La procesio marŝis for, escepte nur tri soldatojn, kiuj restis por ekzekuti la malfeliĉajn ĝardenistojn. Tiuj ĉi kuris al Alicio por ke ŝi protektu ilin.

   "Estou a perceber!" disse a Rainha. que estava a examinar as rosas. "Cortem-lhes as cabeças!" e e o cortejo moveu-se, três dos soldados permaneceram para atrás para executar os infelizes jardineiros, que correram de encontro a Alice para proteção.

   "Mi ne permesos al ili ekzekuti vin," diris Alicio, kaj ŝi tuj kaŝmetis ilin en grandan florpoton, kiu staris apude. La tri soldatoj, ĉirkaŭvagadinte kelkajn minutojn por serĉi ilin, fine marŝis for por rekuniĝi kun la ceteraj.

   "Vocês não devem ficar decapitados!" disse Alice, e ela os colocou dentro de um grande vaso de flores que estava perto. Os três soldados procuraram por cerca de um ou dois minutos, procurando por eles, e depois marcharam embora rapidamente atrás dos outros.

   "Ĉu iliaj kapoj estas jam for de la ŝultroj?" ekkriis la Damo, revidante ilin.

   "As cabeças deles estão cortadas?" gritou a Rainha.

   "Iliaj kapoj jam estas for" laŭte kriis la soldatoj "se plaĉas al via Dama Moŝtino."

   "As suas cabeças desapareceram, se isso agrada a vossa Majestade!" os soldados gritaram em resposta.

   "Bone," diris la Damo.—"Ĉu vi povas kroketludi?"

   "Está certo!" gritou a Rainha. "Consegues jogar cróquete?"

   La soldatoj ne respondis, sed rigardis Alicion, ĉar por ŝi la Damo evidente intencis la lastan demandon.

   Os soldados fizeram silêncio, e olharam para Alice, uma vez que a pergunta era evidentemente dirigida a ela.

   "Jes," kriis Alicio avide.

   "Sim!" gritou Alice.

   "Venu do," respondis la Damo.

Alicio aligis sin al la procesio inter la gastoj, kaj treege ŝi volis scii kio estas okazonta.

   'Anda então!' rugiu a Rainha, Alice juntou-se ao cortejo, perguntando-se o que iria acontecer a seguir.

   "Estas... estas tre bela tago," diris ĉe ŝia flanko iu malforta voĉo.

Turnante la kapon, ŝi vidis ke la Blanka Kuniklo marŝas duope kun ŝi kaj time rigardas en ŝian vizaĝon.

   "É-- É um dia muito bom!" disse timidamente uma voz a seu lado. Ela estava caminhando com o Coelho Branco, que estava a espiar ansiosamente seu rosto.

   "Tre bela," konsentis Alicio. "Kie la Dukino?"

   "Muito," disse Alice:..."onde está a Duquesa?"

   "Ŝ! Ŝ!" la Kuniklo tuj flustris en ŝian orelon, kaj ĵetis zorgoplenan rigardon trans sia ŝultro. Tiam, levinte sin sur la piedpintoj, li metis la buŝon al ŝia orelo kaj diris en ĝin: "Oni mortkondamnis ŝin."

   "Silêncio! Silêncio!" disse o Coelho num tom baixo e apressado. Ele olhou ansiosamente acima do seu ombro enquanto falava, e então elevou-se na ponta dos pés, pos a sua boca perto do ouvido dela, e sussurrou "Ela esta sob sentença de execução."

   "Pro kio?" Alicio demandis.

   "Porque razão?" perguntou Alice.

   "Ĉu vi diris 'Domaĝe'?" diris la Kuniklo.

   "Você disse 'Que pena?'" perguntou o Coelho.

   "Ne, certe ne!" respondis Alicio. "Laŭ mi tute ne estas domaĝe. Mi diris 'Pro kio.'"

   "Não, eu não disse," respondeu Alice: "Eu não acho que seja de todo uma pena. Eu disse 'porque razão?'"

   "Ŝi ja survangis la Damon—" la Kuniklo komencis.

Alicio preskaŭ sufokis sin, penante ne tro laŭte ridegi.

"Ŝ—!" la Kuniklo murmuris denove "la Damo aŭdos vin. Ŝi ja alvenis iom malfrue, kaj la Damo diris—"

   "Ela deixou a Rainha esperando..." começou o Coelho. Alice deu um pequeno risinho. "Oh silêncio!" sussurrou o coelho num tom assustado. "A Rainha vai ouvir-te! Veja, ela veio um pouco tarde, e a Rainha disse..."

   "Ĉeiĝu la ludlokojn," ektondris la Damo.

Oni tuj komencis ĉirkaŭkuri en ĉiu direkto, kaj pro la klopodoj ĉeiĝi, faligis sin reciproke. Tamen en la fino (post kelke da minutoj) ĉiuj trovis la proprajn lokojn, kaj la ludo komenciĝis. Neniam en la tuta vivo Alicio vidis tian strangan kroketludejon. Ĉie sur la grundo alterniĝis paralelaj ondlinioj; anstataŭ lignopilkoj oni uzis erinacojn; por frapi ilin, anstataŭ la ordinara lignomartelaĵo, oni havis vivantan fenikopteron; kaj la arkojn oni anstataŭis per soldatoj, kiuj devis kurbigi sin kaj staradi senmove sur la manoj kaj piedoj egale.

   "Voltem aos vossos lugares!" gritou a rainha numa voz de trovão, e as pessoas começaram a correr em todas as direções, caindo uns contra os outros; Entretanto, ficaram todos organizados num minuto ou dois, e o jogo começou. Alice pensou que nunca tinha visto um campo de cróquete tão curioso na sua vida; era todo ondulado; as bolas eram ouriços vivos, as marretas eram flamingos vivos e os soldados tinham de se dobrar para cima para ficar com as suas mãos e pés, para fazer os arcos.

   Por Alicio la ĉefa malfacilo estis la malfacilo elregi la fenikopteron. Prosperis al ŝi komforte formeti la korpon sub sia brako kun la kruroj pendantaj post ŝi. Sed plej ofte kiam ŝi jam bone rektigis la kolon, kaj estis preta frapi per ĝia kapo la erinacon, ĝi persistis ĉirkaŭtordi sin kaj rigardi en ŝian vizaĝon kun ridinde konfuzita mieno. Ĉe ĉiu revido de tiu konfuzita birdvizaĝo ŝi ne povis ne ekridegi; ankaŭ, kiam ŝi sukcesis malsuprenigi la kapon, kaj denove volis fari la frapon, jen la erinaco, malvolvinte sin dum ŝi penis mastrumi la birdon, jam rampas for. Krom ĉio ĉi, en la direkto kien ŝi volas frapsendi la erinacon, plej ofte malhelpis la tre onda grundsurfaco; kaj fine la arkoj ofte rektigis sin kaj marŝis for por alparoli aliajn arkojn. Alicio baldaŭ konvinkiĝis ke la kroketludo, kiel oni ludas ĝin ĉe la Kera Damo, estas tre malfacila.

   A principal dificuldade que Alice inicialmente encontrou foi em controlar seu flamingo: ela teve sucesso em por o corpo alinhado, suficientemente confortável, debaixo de seu braço, com as suas pernas pendentes, mas geralmente, assim que ela tinha o pescoço endireitado, e ia dar uma tacada com cabeça no ouriço, ele torcia-se em volta e olhava para o rosto dela, com uma expressão tão confusa que ela não podia evitar cair na gargalhada: e quando ela tinha colocava a cabeça para baixo, e ia recomeçar, foi muito irritante descobrir que o ouriço tinha se desenrolado e estava no ato de caminhar embora: para além disto tudo, havia sempre uma cova ou sulco no caminho para o qual ela queria enviar o ouriço, e os soldados estavam sempre a levantar-se e andar para outras partes do campo, Alice cedo chegou a conclusão que era um jogo bastante difícil de fato.

   La partoprenantoj, ne atendante la vicon, ludis ĉiuj samtempe. Oni ĉiam diskutadis, kies estas la diversaj erinacoj; oni malpacis, kaj eĉ batalis por posedi ilin. Post ne longa tempo, la Damo tute furioziĝis, ĉirkaŭ marŝegante kaj kriegante ĉiuminute, "Oni senkapigu lin, oni senkapigu ŝin!"

   Os jogadores jogaram todos de uma vez sem esperarem pelos turnos, discutindo o tempo todo, e lutando pelos ouriços; e num curto espaço de tempo a Rainha estava furiosa, e começou a bater e a gritar "Cortem esta cabeça!" ou "Cortem-lhe a cabeça!", cerca de uma vez por minuto.

   Tio estis por Alicio tre maltrankviliga. Estas vero, ke ĝis nun ŝi ne havis disputon kun la Damo, sed ŝi tre bone sciis ke tio facile povas okazi, "kaj se mi ofendos ŝin," pensis ŝi, "kio okazos al mi? Tie ĉi oni tiel ofte ordonas senkapigojn, ke mirinde estas ke eĉ unu individuo restas vivanta."

   Alice começou a sentir-se muito apreensiva: claramente, ela ainda não tivera nenhuma disputa com a Rainha, mas sabia que poderia acontecer a qualquer instante, "e depois," pensou ela, "o que seria de mim? Eles são terrivelmente apreciadores de decapitar pessoas aqui; a grande questao é, que não há ninguém deixado vivo!"

   "Ŝi ĉirkaŭrigardis, serĉante rimedojn por forkuri," kaj dubante ĉu ŝi povos retiri sin nerimarkite. Dum tiu ĉirkaŭrigardado ŝi rimarkis strangan aperon en la aero. Unue ŝi ne povis imagi kio ĝi estas; sed observinte ĝin kelke da momentoj, ŝi konstatis ke ĝi estas grimaco. "Do, la Ĉeŝŝa Kato venas," ŝi konkludis, "nun mi havos kunparolanton."

   Ela estava a procura de alguma forma de escapar, e questionando-se se poderia fugir sem ser vista, quando notou uma curiosa aparição no ar: intrigou-a bastante no inicío mas depois de olhar por um minuto ou dois, ela compreendeu que era um sorriso largo; e disse a si mesma "É o gato Cheshire: agora eu devo ter alguém com quem falar."

   "Ĉu vi bone progresas en la ludo?" diris la Kato, kiam aperis nur la buŝo kaj la cetera parolilaro.

   "Como está se saindo?" disse o Gato assim que tinha boca o suficiente para falar.

   Tuj kiam aperis la okuloj, Alicio amike salutis. "Sed ne utilas alparoli ĝin," pensis ŝi, "ĝis la oreloj aperos, aŭ almenaŭ unu el ili."

Post unu minuto jam aperis la tuta kapo. Alicio demetis sian fenikopteron, kaj komencis doni plenan raporton pri la ludado, ĝojante, ke nun ŝi havas atentan aŭskultanton. La Kato ŝajne opiniis, ke jam estas videbla sufiĉe da lia korpo, kaj li aperigis nenion plu.

   Alice esperou até que os olhos aparececem e depois acenou com a cabeça. "É inutil falar com ele," pensou ela, "até as suas orelhas surgirem, ou pelo menos uma delas." Noutro minuto toda a cabeça surgiu, e então alice abaixou seu flamingo e começou a contar o jogo, sentindo-se muito feliz por ter alguém que a ouvisse. O Gato pareceu ter achado que havia o suficiente para ser visto, e não apareceu mais.

   "Laŭ mi, oni ludas tre maljuste," diris Alicio per iom plenda voĉo, "kaj ĉiuj tiel laŭte malpacas, ke mi ne povas aŭdi mian propran voĉon; oni ne havas definitivajn regulojn, aŭ se ekzistas tiaj, oni ne atentas ilin. Ankaŭ vi ne povas imagi kiel konfuzige estas ke ĉiuj ludiloj—pilkoj, arkoj, k.t.p. estas vivaj. Ekzemple, jen la arko kiun mi devas celi promenas ĉe la alia bordo de la ludejo; kaj ĵus kiam mi volis martelumi la pilkon de la Damo, ĝi forkuris de la mia!"

   "Não acho que eles joguem justo," começou Alice, num tom de reclamação, "e todos eles discutem tão terrivelmente que um não consegue se ouvir a falar-- e não parecem ter nenhuma regra em particular; pelo menos, se as houver, ninguém as cumpre-- e tu não tens ideia do quão confuso é todas as coisas estarem vivas; por exemplo, tem um arco que tenho de atravessar a pé na outra extremidade do campo.. e eu devia ter batido o ouriço da Rainha agora mesmo, só que ele fugiu quando viu a minha vinda!".

   "Ĉu vi trovas la Damon agrabla?" diris la Kato per mallaŭta voĉo.

   "E tu gostas da Rainha?" disse o gato em voz baixa.

   "Tute ne," respondis Alicio. "Ŝi ja estas tiel ekstreme—"

En tiu momento ŝi rimarkis ke la Damo staras malantaŭ ŝi kaj aŭskultas, do ŝi daŭrigis: "—lerta kaj trafema, ke neniu alia havas eĉ la plej malgrandan venkŝancon."

   "De modo algum", disse Alice: ela é tão extrema -- "então ela apercebeu-se que a Rainha estava perto atrás dela, ouvindo: então ela continuou, '--e e provável que ganhe, que mal vale a pena acabar o jogo."

   La Damo ridetis afable kaj preterpasis!

   A Rainha sorriu e passou.

   "Kiun ajn vi alparolas?" diris la Reĝo, alvenante antaŭ Alicion, kaj rigardante el larĝe malfermitaj okuloj la Katkapon.

   "Com quem estas a falar?" disse o Rei, dirigindo-se a Alice, e olhando para a cabeça do Gato com grande curiosidade.

   "Unu mian amikon," Alicio ĝentile respondis. "Permesu ke mi prezentu al vi—la Ĉeŝŝa Katon."

   "É um amigo meu -- um gato Cheshire", disse Alice: "permita que o apresente."

   "Mi tute ne aprobas ĝian aspekton," diris la Reĝo, "tamen se al ĝi plaĉos, mi permesos al ĝi kisi mian manon."

   "Não gosto do aspecto dele," disse o Rei. "Contudo, ele pode beijar a minha mão caso deseje."

   "Tio ne plaĉas," diris la Kato.

   "É melhor não," o Gato advertiu.

   La Reĝo metis sian reĝan korpon por protekto malantaŭ Alicion.

"Vi ne insultu," diris li el tiu rifuĝejo, "kaj—ne rigardu min."

   "Não seja impertinente," disse o Rei, "e não olhe para mim assim!" Ele colocou-se atrás de Alice enquanto falava.

   "La Kato ja rajtas rigardi vin," diris Alicio. "Tion mi certe legis en iu libro kvankam mi ne povas rememori la titolon."

   "Um gato pode olhar para o Rei," disse Alice. "Eu li isso em algum livro, mas não me lembro onde."

   "Tamen ĝi devas esti formovita," diris la Reĝo fortemfaze. Kaj alvokinte la Damon, kiu en tiu momento preterpasas, "Mi tre volas," diris li, "ke vi, karulino, formovigu tiun katon."

   "Bem, deve ser removido," disse o Rei muito decidido, e chamou a Rainha, que estava passando no momento. "Minha querida! Eu gostaria que você removesse este gato!".

   Por forigi ĉiujn malagrablaĵojn, ĉu gravaj, ĉu trivialaj, la Damo ja havis ĉiam la saman rimedon. "Senkapigu ĝin," ŝi diris, eĉ ne turnante la kapon por rigardi.

   A Rainha tinha apenas uma maneira de resolver todas as dificuldades, grandiosa ou pequena. "Fora com a cabeça dele!" disse ela, sem sequer olhar em volta.

   "Do, mi venigos mem la ekzekutiston," diris la Reĝo, kaj tiucele li tuj rapidis for.

   "Vou eu mesmo buscar o executor", disse o Rei com entusiasmo, e apressou-se.

   En tiu momento Alicio ekaŭdis la voĉon de la Damo, kiu malproksime kriegas furioze. Jam tri ludantojn la Damo mortkondamnis nur pro neĉeesto en siaj vicoj. La ludado fariĝis tiel miksita, ke Alicio neniel povis certiĝi kiam ŝi havas la vicon. Do, ŝi prudente decidiĝis reiri por eltrovi, se eble, la nunan staton de la ludo, kaj serĉi sian erinacon.

   Alice pensou que também poderia ir embora, e ver como o jogo estava a correr quando ela ouviu a voz da Rainha ao longe, gritando zangada. Ela já tinha ouvido a sua sentença, três dos jogadores para serem executados por terem falhado em suas tentativas, e ela não gostou do aspecto das coisas, uma vez que o jogo estava numa confusão tal, que ela nunca sabia se era sua vez ou não. Então ela foi em busca do seu ouriço.

   Sian erinacon ŝi trovis batalanta kontraŭ alia erinaco. Jen tre oportuna momento por martelumi ilin unu per alia, sed unu cirkonstanco malhelpis; ŝia fenikoptero forestis en alia parto de la ĝardeno, kie (laŭ la informo de ŝiaj okuloj) ĝi klopodadas per tre mallertaj flugpenoj levi sin sur arbon.

   O ouriço estava ocupado numa luta com outro ouriço, o que parecia a Alice uma excelente oportunidade para croquear um com o outro: a única dificuldade era, que o seu flamingo tinha ido embora para o outro lado do jardim, onde Alice o podia ver tentando de uma forma perdida, voar para uma árvore.

   Ŝi rekaptis la fenikopteron kaj reportis al sia ludloko; sed la batalo jam finiĝis kaj neniu el la erinacoj restis videbla.

"Tio tamen ne estas tre grava," pensis Alicio, "ĉar ankaŭ malaperis ĉiuj arkoj." Do, pakinte la fenikopteron sub la brako, por ke ĝi ne ree foriĝu, ŝi reiris al la Kato, en la espero iom pli babiladi kun ĝi.

   Quando ela apanhou o flamingo e o trouxe de volta, a luta tinha acabado e ambos os ouriços estavam fora de vista: "mas isso não importava muito", pensou Alice, "uma vez que todos os arcos tinham partido deste lado do campo". Entao ela enfiou ele debaixo de braço, para que não pudesse escapar de novo, e voltou para um pouco mais de conversa com o seu amigo.

   Ĉirkaŭ la Kato la gastoj grandamase kolektiĝis, kaj forta disputado okazas inter la ekzekutisto kaj la gereĝoj. Ĉiuj ĉi parolas samtempe; la ceteraj silente ĉirkaŭstaras, kaj ekscitite aŭskultas.

   Quando ela voltou para o gato de Cheshire, ficou surpreendida em encontrar uma multidão rodeando-o: havia uma disputa a decorrer entre o executor, o Rei e a Rainha, que estavam todos a falar ao mesmo tempo, enquanto todos os outros estavam em silêncio, e a olhar muito desconfortáveis.

   Tuj kiam Alicio aperis, ĉiuj disputantoj alvokis ŝin por decidi la aferon.

Sed ĉar ĉiuj parolis samtempe, estis por ŝi tre malfacile bone aŭdi la diratajn vortojn. La gereĝoj argumentas kun la ekzekutisto pri ekzekuto de la senkorpa Katkapo.

   No momento que Alice apareceu, ela foi pressionada por todos para resolver a questão, e eles repetiram seus argumentos para ela considerar, enquanto todos falavam ao mesmo tempo, ela apercebeu-se que era muito difícil de fato, perceber exatamente diziam.

   La ekzekutisto argumentis ke oni ne povas detranĉi kapon, se ne ekzistas korpo de kiu oni povas apartigi ĝin. Neniam en la tuta vivo li devis trakti tian aferon, kaj li jam estas tro aĝa por komenci tute novan metion.

   O argumento do executor era, que não podia cortar uma cabeça a menos que houvesse um corpo de quem a cortar: que ele nunca teve de fazer uma coisa assim antes, e não ia começar nesta época da vida.

   La Reĝo argumentis: "Oni ja povas senkapigi ĉion, kio nur havas kapon; oni do ne parolu sensencaĵon."

   O argumento do Rei era, que qualquer coisa que tivesse uma cabeça podia ser decapitado, e que vocês estão a falar bobagens.

   Kaj jen fine la dama argumento: "Se iel la afero ne estos dece konsentita jam nun, mi ĉiujn senescepte ekzekutigos."

(Tio ĉi ja iom klarigas la kaŭzon de la jam aludita eksciteco de la gastoj!)

   O argumento da Rainha era, que se nenhuma coisa fosse feita em menos que tempo nenhum que todos em volta seriam executados. (E foi esta última observação que fez o grupo todo parecer sério e ansioso.)

   Alicio ne povis elpensi ion pli dirindan ol:

"Ĝi apartenas al la Dukino; mi konsilas ke vi turnu vin al ŝi."

   Alice não conseguia pensar em mais nada para dizer do que mas "ele pertence à Duquesa: é melhor perguntarem-lhe a ela sobre isso."

   "Ŝi estas en la kondamnitejo, vi venigu ŝin," diris la Damo.

La ekzekutisto tuj ekrapidis for, kiel sago el pafarko.

   "Ela está na prisão," disse a Rainha para o executor: "encontrem-na lá". E o executor saiu como uma flecha.

   Tuj post lia foriro la Katkapo komencis esti kvazaŭ nebula; kiam li revenis kun la Dukino, ĝi jam tute malaperis. Sekve la Reĝo kaj la ekzekutisto ĉirkaŭkuris kiel frenezuloj serĉante ĝin, kaj la aliaj iris returne al la ludejo.

   A cabeça do Gato começou a desaparecer no momento em que ele desapareceu, e quando ele tinha retornado com a Duquesa, ela tinha desaparecido por completo; então o Rei e o executor correram feito loucos para cima e para baixo em busca dela, enquanto os demais voltavam ao jogo.