La Aventuroj de Alicio en Mirlando

   La Falsa Kelonio profunde ekĝemis, kaj tiris la postan flankon de unu piedaĵo trans la okuloj. Li fikse rigardis Alicion kaj forte penis paroli, sed liaj plorĝemoj dum kelkaj minutoj neebligis la parolojn.

"Li kondutas same kvazaŭ li havas oston en la gorĝo," diris la Grifo kaj tuj klopodis (per fortaj skuoj kaj manfrapoj sur la dorson) eligi la oston. Fine la Falsa Kelonio regajnis la voĉpovon, kaj kun larmoj glitfalantaj sur siaj vangoj komencis:

   Черепаха Квази глубоко вздохнул и вытер глаза. Он взглянул на Алису -- видно, хотел что-то сказать, но его душили рыдания. -- Ну, прямо словно кость у него в горле застряла, -- сказал Грифон, подождав немного. И принялся трясти Квази и бить его по спине. Наконец, Черепаха Квази обрел голос и, обливаясь слезами, заговорил:

   "Eble vi ne loĝis longan tempon sub la maro (Alicio intermetis 'Mi neniam') eble ankaŭ vi neniam estas prezentita al Omaro—(Alicio komencis diri 'Mi unufojon gustumis—' sed rapide haltigis sin kaj diris anstataŭe 'Mi neniam')—do vi eĉ ne povas imagi, kia rava afero estas la Omara Kvadrilo."

   -- Ты, верно, не живала подолгу на дне морском... -- Не жила, -- сказала Алиса. -- И, должно быть, никогда не видала живого омара... -- Зато я его пробова... -- начала Алиса, но спохватилась и покачала головой. -- Нет, не видала. -- Значит, ты не имеешь понятия, как принято танцевать морскую кадриль с омарами.

   "Mi devas konfesi ke ne," diris Alicio. "Kiaspeca ĝi estas?"

   -- Нет, не имею, -- вздохнула Алиса. -- А что это за танец?

   "Nu," la Grifo respondis, "oni komence formiĝas en unu rangon laŭ la marbordo—"

   -- Прежде всего, -- начал Грифон, -- все выстраиваются в ряд на морском берегу...

   "En du rangojn," interrompis la Falsa Kelonio, "da fokoj, kelonioj, k.c. Poste, kiam oni formovis ĉiujn meduzojn—"

   -- В два ряда! -- закричал Черепаха Квази. -- Тюлени, лососи, морские черепахи и все остальные. И как только очистишь берег от медуз...

   —"Kio ordinare konsumas multe da tempo," intermetis la Grifo.

   -- А это не так-то просто, -- вставил Грифон.

   —"Oni du fojojn antaŭen iras—"

   -- Делаешь сначала два шага вперед...--продолжал Черепаха Квази.

   —"ĉiu kun sia kundancanta omaro,"—ree interrompis la Grifo.

   -- Взяв за ручку омара! --закричал Грифон.

   —"Kompreneble," konsentis la Falsa Kelonio—"du fojojn antaŭen iras, turniĝas kun la kunulo—"

   -- Конечно, -- подтвердил Черепаха Квази, -- Делаешь два прохода вперед, кидаешься на партнеров...

   —"Ŝanĝas la kunulon kaj reiras samvice," diris la Grifo.

   -- Меняешь омаров -- и возвращаешься назад тем же порядком,--закончил Грифон.

   —"Poste," la Falsa Kelonio rekomencis, "oni ja ĵetas la—"

   -- А потом, -- продолжал Черепаха Квази, -- швыряешь...

   —"la omarojn," ekkriis ekscitite la Grifo, kaj saltis en la aeron.

   -- Омаров! --крикнул Грифон, подпрыгивая в воздух.

   —"Kiel eble plej malproksimen en la maron—"

   -- Подальше в море...

   —"Naĝsekvas ilin," la Grifo kriis, ankoraŭ pli ekscitite.

   -- Плывешь за ними! -- радостно завопил Грифон.

   —"Renversas sin en la maro—" dirante tion eĉ la Falsa Kelonio saltis furioze sur la piedpintoj.

   -- Кувыркаешься разок в море! --воскликнул Черепаха Квази и прошелся колесом по песку.

   —"Denove ŝanĝas la kunulon—" Ĉi tiun fojon la Grifo tiel forte kriegis, ke ŝajnis al Alicio ke ŝiaj oreloj krevas.

   -- Снова меняешь омаров! -- вопил во весь голос Грифон.

   —"Renaĝas al tero, kaj—jen la fino de l' unua movado," diris la Falsa Kelonio. En tiu momento li subite mallaŭtigis la voĉon, kaj ambaŭ bestoj kiuj ĵus freneze ĉirkaŭsaltis, ree sidiĝis, kaj rigardis Alicion trankvile kaj tre melankolie.

   -- И возвращаешься на берег! Вот и вся первая фигура,--сказал Квази внезапно упавшим голосом. И два друга, только что, как безумные, прыгавшие по песку, загрустили, сели и с тоской взглянули на Алису.

   "Ĝi nepre estus tre plezuriga danco por alrigardi," diris Alicio.

   -- Это, должно быть, очень красивый танец,--робко заметила Алиса.

   "Ĉu vi volus vidi iometon da ĝi?" demandis la Falsa Kelonio.

   -- Хочешь посмотреть?--спросил Черепаха Квази.

   "Ho, mi tre ŝatus ĝin," respondis Alicio.

   -- Очень,--сказала Алиса.

   "Ni do tradancu kune la unuan parton," diris la Falsa Kelonio al la Grifo, "la omarojn ni ja povos imagi. Kiu el ni kantos la muzikon?"

   -- Вставай, -- приказал Грифону Квази. -- Покажем ей первую фигуру. Ничего, что тут нет омаров... Мы и без них обойдемся. Кто будет петь?

   "Ho, vi kantu," diris la Grifo, "ĉar mi forgesis la vortojn."

   -- Пой ты, -- сказал Грифон. -- Я не помню слов.

   Ili do komencis danci ĉirkaŭ Alicio. Ne malofte, pro tro apudaj paŝoj, ili piedpremis al ŝi la piedfingrojn. Ambaŭ markis la taktojn svingante la dekstran antaŭpiedaĵon; kaj tre malrapide, tre triste la Falsa Kelonio kantis:—

   И они важно заплясали вокруг Алисы, размахивая в такт головами и не замечая, что то и дело наступают ей на ноги. Черепаха Квази затянул грустную песню.

      "Ho, Limak', vi plirapidu!" la merlango plende ĝemas;
       "Ĉar fokeno post ni sekvas, kaj la voston al mi premas!

    Говорит треска улитке: ``Побыстрей, дружок, иди!
     Мне на хвост дельфин наступит -- он плетется позади.
     Видишь, крабы, черепахи мчатся к морю мимо нас.
     Нынче бал у нас на взморье, ты пойдешь ли с нами в пляс?
     Хочешь, можешь, можешь, хочешь ты пуститься с нами в пляс?

      Kelonioj kaj omaroj je fervoro ĉiuj bolas,
       Kaj atendas vin sur sablo! Ĉu vi ankaŭ danci volas?

    Ты не знаешь, как приятно, как занятно быть треской,
     Если нас забросят в море и умчит нас вал морской!''
     ``Ох! -- улитка пропищала. -- Далеко забросят нас!

      Vi konsentas, ĉu ne vere? Vi konsentas partopreni?
       Vi konsentas. Ĉu ne vere? Ho, konsentu partopreni.

    Не хочу я, не могу я, не хочу я с вами в пляс.
     Не могу я, не хочу я, не могу пуститься в пляс!''

      Ho, imagu vi la ravon esti supren altlevita!
       Esti kun omar' kunulo for en maron forĵetita!"
       "Ne! Tro longen!" diris la limak', skuante sin timeme,
       "Mi ne volas." Al merlango do rifuzis li dankeme.

    ``Ах, что такое далеко? -- ответила треска. ---
     Где далеко от Англии, там Франция близка.
     За много миль от берегов есть берега опять.
     Не робей, моя улитка, и пойдем со мной плясать.

      Ja konsenti li ne volis, li ne povis partopreni,
       Ja konsenti li ne povis, li ne volis partopreni.

    Хочешь, можешь, можешь, хочешь ты со мной пойти плясать?
     Можешь, хочешь, хочешь, можешь ты пойти со мной плясать?''

      Fiŝamiko al li diris "Ne tre gravas la distancoj;
       Aliborde estas ja alia lando kaj la Francoj!
       Ju pli longen de Anglujo, pli apude al Francujo!
       Do, ne timu! Ĉar sur ambaŭ bordoj jen por vi patrujo.

      Vi konsentas, ĉu ne vere? Vi konsentas partopreni?
       Vi konsentas, ĉu ne vere? Ho, konsentu partopreni!"

   Kiam la dancado finiĝis, Alicio interne sentis ke ĝi estas teda kaj eĉ ne sendanĝera por ŝi; tamen ŝi diris ĝentile:—

"Mi tre dankas; mi tre interesiĝis vidante la dancadon; kaj speciale plaĉis al mi tiu kurioza kanto pri la merlango."

   -- Большое спасибо,--сказала Алиса, радуясь, что танец, наконец, кончился. -- Очень интересно было посмотреть. А песня про треску мне очень понравилась! Такая забавная...

   "Ho, pri la merlangoj," diris la Falsa Kelonio, "vi kompreneble vidis ilin?"

   -- Кстати, о треске, -- начал Черепаха Квази. -- Ты, конечно, ее видала?

   "Jes," Alicio respondis, "tre ofte mi vidis ilin en la frit—"

   -- Да,--сказала Алиса.--Она иногда бывала у нас на обед. Она испуганно замолчала, но Черепаха Квази не смутился.

   "Pri Lafrito, mi ne scias kie sidas tiu urbo," diris la Falsa Kelonio, "sed se vi tre ofte vidis ilin, vi kompreneble konas kian aspekton ili havas?"

   -- Не знаю, что ты хочешь этим сказать, -- заметил Черепаха Квази,--но раз вы так часто встречались, ты, конечно, знаешь, как она выглядит...

   "Mi kredas ke jes," diris Alicio, konsiderante. "Ili havas la vostojn en la buŝoj; ankaŭ ili estas kovritaj per paneroj."

   -- Да, кажется, знаю, -- сказала задумчиво Алиса. -- Хвост во рту, и вся в сухарях.

   "Pri la paneroj vi eraras," diris la Falsa Kelonio, "ili ne povas pro la marviŝo teni panerojn sur la korpo. Sed pri la vostoj vi ne eraras, kaj la kaŭzo ja estas—"

En tiu momento la Falsa Kelonio oscedis kaj fermis la okulojn, dirante al la Grifo: "Vi diru al ŝi pri la kaŭzo kaj ĉion tion."

   -- Насчет сухарей ты ошибаешься, -- возразил Черепаха Квази. -- Сухари все равно смылись бы в море... Ну а хвост у нее, правда, во рту. Дело в том, что... Тут Черепаха Квази широко зевнул и закрыл глаза. -- Объясни ей про хвост, -- сказал он Грифону.

   "La kaŭzo estas," diris la Grifo, "ke ili persistis iri danci kun omaroj; do, oni ĵetis ilin malproksimen en la maro; do ili havis tre longan falon; do, la vostoj fiksiĝis en la buŝoj, kaj oni ne povis malfiksi ilin; do—jen ĉio."

   -- Дело в том,--сказал Грифон,--что она очень любит танцевать с омарами. Вот они и швыряют ее в море. Вот она и летит далеко-далеко. Вот хвост у нее и застревает во рту -- да так крепко, что не вытащишь. Все.

   "Mi dankas," diris Alicio, "tio estas por mi tre interesa. Ĝis hodiaŭ mi sciis tre malmulte pri merlangoj."

   -- Спасибо, -- сказала Алиса. -- Это очень интересно. Я ничего этого о треске не знала.

   "Mi povas diri al vi pli ol tio, se al vi plaĉos," diris la Grifo. "Ĉu vi scias kial oni nomas tiun fiŝon merlango?"

   -- Если хочешь, -- сказал Грифон, -- я тебе много еще могу про треску рассказать! Знаешь, почему ее называют треской?

   "Mi neniam pripensis tiun demandon," diris Alicio. "Kial do?"

   -- Я никогда об этом не думала, -- ответила Алиса. -- Почему?

   "Ĝi poluras la bot-kaj ŝuojn," diris tre solene la Grifo.

   -- Треску много, -- сказал значительно Грифон.

   "Pol-ur-as la bot-kaj ŝu-ojn," Alicio ripetis tre malrapide, dispecigante la vortojn en la celo eligi la nepre kaŝitan signifon.

   Алиса растерялась. -- Много треску? -- переспросила она с недоумением.

   "Per kio oni poluras viajn ŝuojn?" demandis la Grifo.

   -- Ну да, -- подтвердил Грифон. -- Рыба она так себе, толку от нес мало, а треску много.

   Alicio rigardis sur ilin kaj iom konsideris antaŭ ol respondi:

"Mi kredas ke oni traktas ilin per ciro aŭ iu alia nigrigilo."

   Алиса молчала и только смотрела на Грифона широко раскрытыми глазами.

   "Tie ĉi, sub la maro," diris la Grifo per tre profunda voĉo, "oni poluras botojn per blankigilo. Do, vi nun komprenas.")

   -- Очень любит поговорить, -- продолжал Грифон. -- Как начнет трещать, хоть вон беги. И друзей себе таких же подобрала. Ходит к ней один старичок Судачок. С утра до ночи судачит! А еще Щука забегает -- так она всех щучит. Бывает и Сом -- этот во всем сомневается... А как соберутся все вместе, такой подымут шум, что голова кругом идет... Белугу знаешь?

   "Kaj el kio oni fabrikas viajn piedirilojn?" Alicio demandis scivole.

   Алиса кивнула.

   "Ho, pri la piediriloj," respondis la Grifo, "unue mi konsilas al vi ne uzi tiajn longajn kombinaĵojn, kiujn nur la plej lertaj maranoj povas uzi sen la danĝero esti malkomprenataj. Due, por respondi la demandon, jen la iloj kiujn ni uzas por igi la submaranojn pie diri la veron—ni metas sub la piedoj algojn, efektive ĉion verdan, ĉar, bedaŭrinde, ne ĉiuj niaj gejunuloj estas instinkte verd-iremaj."

   -- Так это они ее довели. Никак, бедная, прийти в себя не может. Все ревет и ревет...

   "Se mi estus la merlango," diris Alicio ankoraŭ pripensante la kanton, "mi dirus al la fokeno: 'Malantaŭen Sinjoro! oni ne bezonas vin.'"

   -- Поэтому и говорят: ``Ревет, как белуга''? -- робко спросила Алиса.

   "La Merlangoj ja ĉiam volas kunhavi fokenon," diris la Falsa Kelonio "kaj sen fokeno neniu prudenta merlango volus vojaĝi ien en la maro."

   -- Ну да, -- сказал Грифон. -- Поэтому.

   "Ĉu vere ne?" Alicio demandis tre mirigite.

   Тут Черепаха Квази открыл глаза.

   "Kompreneble ne," respondis la Falsa Kelonio, "ĉar dum la vojaĝo li eble bezonos reklami siajn komercaĵojn en la vizitataj havenoj, kaj kunhavante fokenon li povos respondi senĝene al la demando: 'Ĉu vi havas afiŝon?' nur montrante al ĝi kaj dirante 'Jen, sidante sur la pakaĵoj, jena fiŝo!'"

   Ĉar Alicio ne tuj komprenis lian klarigon pri la fiŝa afiŝo, la Falsa Kelonio ofendiĝis kaj la Grifo profitis la silenton por proponi ke nun Alicio rakontu al ili sian historion.

   -- Ну, хватит об этом, -- проговорил он. -- Расскажи теперь ты про свои приключения.

   "Mi nur povus rakonti miajn aventurojn komencante per la hodiaŭa mateno," diris Alicio naive, "ĉar ne utilus priparoli la antaŭajn tagojn, eĉ la hieraŭan, pro tio ke mi ne estis la sama persono."

   -- Я с удовольствием расскажу все, что случилось со мной сегодня с утра,---сказала неуверенно Алиса.--А про вчера и рассказывать не буду, потому что тогда я была совсем другая.

   "Ĉion tion vi devas klarigi," diris la Falsa Kelonio.

   -- Объяснись, -- сказал Черепаха Квази.

   "Ne, ne! la aventurojn antaŭ ĉio alia," diris malpacience la Grifo, "per klarigoj oni ja terure perdas la tempon."

   -- Нет, сначала приключения, -- нетерпеливо перебил его Грифон. -- Объяснять очень долго.

   Sekve, Alicio komencis rakonti al ili siajn aventurojn de la tempo kiam ŝi ekvidis la Blankan Kuniklon. En la komenco ŝi sentis sin tre timema, pro la fakto ke ambaŭ bestoj tre alproksimiĝis al ŝi—ĉe ĉiu flanko po unu—kaj tre larĝe malfermis la okulojn kaj buŝojn. Tamen dum la rakontado ŝi iom post iom fariĝis pli sinfida.

La aŭskultantoj restis tute trankvilaj ĝis ŝi rakontis pri la deklamo (antaŭ la Raŭpo) de la poemo "Patro Vilĉo." Kiam ŝi diris al ili ke la vortoj elvenis el la buŝo tute malpravaj, la Falsa Kelonio profunde enspiregis kaj diris "Jen tre kurioza fakto."

   И Алиса начала рассказывать все, что с нею случилось с той минуты, как она увидела Белого Кролика. Сначала ей было немножко не по себе: Грифон и Черепаха Квази придвинулись к ней так близко и так широко раскрыли глаза и рты; но потом она осмелела. Грифон и Черепаха Квази молчали, пока она не дошла до встречи с Синей Гусеницей и попытки прочитать ей ``Папу Вильяма''. Тут Черепаха Квази глубоко вздохнул и сказал: -- Очень странно!

   "Apenaŭ povus esti io pli kurioza," aldonis la Grifo.

   -- Страннее некуда! -- подхватил Грифон.

   "La vortoj elvenis malpravaj," ripetis la Falsa Kelonio, kaj profunde pensis.

Post kelkaj momentoj ĝi diris:—

"Mi do tre ŝatus aŭskulti, se la Fraŭlino volus nun deklami ian versaĵon. Vi ordonu ke ŝi komencu."

Li rigardis la Grifon kvazaŭ li kredas ke ĝi havas la rajton ordoni ŝin.

   -- Все слова не те, -- задумчиво произнес Черепаха Квази. --Хорошо бы она нам что-нибудь прочитала. Вели ей начать. И он посмотрел на Грифона, словно тот имел над Алисой власть.

   "Vi stariĝu," diris la Grifo al Alicio, "kaj deklamu la Dormemulo.'"

   -- Встань и читай ``Это голос лентяя'',--приказал Алисе Грифон.

   "La kreitaĵoj ja terure ordonadas min," pensis Alicio, "kaj igas min deklami la parkeraĵojn same kiel se mi estus en la lernejo."

Tamen ŝi leviĝis kaj komencis la deklamon, sed ŝia kapo pleniĝis de la Omara Kvadrilo en tia grado ke apenaŭ ŝi konsciis kion ŝi diras, kaj la vortoj venis tre, tre kurioze:—

   -- Как все здесь любят распоряжаться,--подумала Алиса.--Только и делают, что заставляют читать. Можно подумать, что я в школе. Все же она послушно встала и начала читать. Но мысли ее были так заняты омарами и морскою кадрилью, что она и сама не знала, что говорит. Слова получались действительно очень странные.

      Jen la voĉ' de l' Omar'! mi aŭdis la krion,
       "Vi min bakis tro brune, vi iru Azion!"
       La hararon netigas en ĉiu okazo
       La anas' per l' okuloj, sed li per la nazo.
       Kiam seka la sablo, li kvazaŭ monarĥo
       Malestime parolas eĉ pri la ŝarko.
       Kiam tajdo kun ŝarkoj amase enfluas
       Malfiera la voĉo per kiu li bruas.

    Это голос Омара. Вы слышите крик?
     -- Вы меня разварили! Ах, где мой парик?
     И попрапивши носом жилетку и бант,
     Он идет на носочках, как лондонский франт.
 

Если отмель пустынна и тихо кругом,
     Он кричит, что акулы ему нипочем,
     Но лишь только вдали заприметит акул,
     Он забьется в песок и кричит караул!

   "Tiuj certe ne estas la vortoj kiujn mi lernis en la infaneco," diris la Grifo.

   -- Совсем непохоже на то, что читал я ребенком в школе, -- заметил Грифон.

   "Tiujn vortojn mi neniam aŭdis ĝis la nuna momento," diris la Falsa Kelonio, "ĝi ja estas nur sensencaĵo."

   -- Я никогда этих стихов не слышал, -- сказал Квази. -- Но, по правде говоря, -- это ужасный вздор!

   Alicio diris nenion. Fininte la verson, ŝi sidiĝis, metis la manojn al la kapo, kaj ekmiris ĉu iam ŝia vivo refariĝos ordinara.

   Алиса ничего не сказала; она села на песок и закрыла лицо руками; ей уж и не верилось, что все еще может снова стать, как прежде.

   "Mi tre volus scii la klarigon de ĉio tio," diris la Falsa Kelonio.

   -- Она ничего объяснить не может, -- торопливо сказал Грифон.

   "Ŝi ne povas klarigi," la Grifo vigle intermetis. "Eldiru la duan verson."

   И, повернувшись к Алисе, прибавил: -- Читай дальше.

   "Sed pri lia hararo," persistis la Falsa Kelonio, "li fakte ne povus netigi ĝin per la nazo."

   -- А почему он идет на носочках? -- спросил Квази. -- Объясни мне хоть это.

   Alicio havis nenion por diri; ŝi nur rigardis ilin senhelpe.

   -- Это такая позиция в танцах, -- сказала Алиса. Но она и сама ничего не понимала; ей не хотелось больше об этом говорить.

   "Vi eldiru la duan verson," ripetis la Grifo, "ĝi komenciĝas per la vortoj 'Lian domon pasante—'"

   -- Читай же дальше, -- торопил ее Грифон. -- ``Шел я садом однажды...''

   Alicio ne kuraĝis malobei, kvankam ŝi estis certa ke ĉio nepre elvenos malprave. Per tremanta voĉo ŝi eldiris:—

   Алиса не посмела ослушаться, хотя и была уверена, что все опять получится не так, и дрожащим голосом продолжала:

      Lian domon pasante, per unu okulo
       Mi ekvidis panteron kun guf' por kunulo.
       La pantero englutis ja ĉion gluteblan,
       Al la gufo lasante nenion manĝeblan.
       La festeno finiĝis: al la guf' li permesis
       La kuleron enpoŝi; li mem ne forgesis
       La tranĉilon enpaki virinan en mufon
       Kaj per tio li ankaŭ distranĉis la—!

    Шел я садом однажды и вдруг увидал,
     Как делили коврижку Сова и Шакал.
     И коврижку Шакал проглотил целиком,
     А Сове только блюдечко дал с ободком.
     А потом предложил ей; ``Закончим дележ --
     Ты возьми себе ложку, я -- вилку и нож''.
     И, наевшись, улегся Шакал на траву,
     Но сперва на десерт проглотил он...

   En tiu momento la Falsa Kelonio malpacience interrompis ŝin:—

"Por kio utilas," li diris, "ke vi eldiru tiajn versaĉojn, ne dume klarigante ilin? Ĝi estas ja la plej konfuziga lingvaĵo kiun iam en la vivo mi aŭskultis."

   -- Зачем читать всю эту ерунду,--прервал ее Квази,--если ты все равно не можешь ничего объяснить? Такой тарабарщины я в своей жизни еще не слыхал!

   "Jes," konsente diris la Grifo, "ankaŭ mi opinias ke estos bone ne plu daŭrigi tiun deklamaĵon." Ankaŭ Alicio tre ĝoje konsentis.

   -- Да, пожалуй, хватит, -- сказал Грифон к великой радости Алисы.

   "Ĉu vi volas ke ni tradancu la duan parton de la Omara Danco?" proponis la Grifo "aŭ ĉu vi eble preferus ke la Falsa Kelonio kantu al vi?"

   -- Хочешь, мы еще станцуем?--продолжал Грифон.--Или пусть лучше Квази споет тебе песню?

   "Ho, mi certe preferus la kanton, se la Falsa Kelonio komplezos." Alicio respondis tiel fervore ke la Grifo diris, ofendite:

"H'm! Pri gustoj ne utilas diskuti. Do, se agrable al vi, karulo, vi kantu por ŝi 'Kelonia Supo.'"

   -- Пожалуйста, песню, если можно, -- отвечала Алиса с таким жаром, что Грифон только пожал плечами.

-- О вкусах не спорят, -- заметил он обиженно. -- Спой ей ``Еду вечернюю'', старина.

   La Falsa Kelonio ekĝemis profunde, kaj kantis per voĉo iafoje plorsufokita:

   Черепаха Квази глубоко вздохнул и, всхлипывая, запел:

               Supo alloga de verda kolor'
                  Preta je la sepa hor'!
                De la vespero la ĉefa glor'!
                  Supo vespera, bela vi Sup'!
                  Supo vespera, bela vi Sup'!
                Su-upo ve-espera, Su-upo ve-espera
                  Bela, ho bela vi Sup'!

    Еда вечерняя, любимый Суп морской!
     Когда сияешь ты, зеленый и густой, --
     Кто не вдохнет, кто не поймет тебя тогда,
     Еда вечерняя, блаженная Еда!
     Еда вечерняя, блаженная Еда!
     Блаже-э-нная Е-да-а!
     Блаже-э-нная Е-да-а!
     Еда вече-е-рняя,
     Блаженная, блаженная Еда!

               Ho, bela Supo! pli bona ol truf',
                  Ol supo el bovida huf'!
                Ĉion fordonus mi por suf—
                  —iĉe da vi, ho bela vi Sup'!
                  —iĉe da vi, ho, bela vi Sup'!
                Su-upo ve-espera, Su-upo ve-espera!
                  Bela, ho bela vi Sup'!
                        —VI SUP'!

    Еда вечерняя! Кто, сердцу вопреки,
     Попросит семги и потребует трески?
     Мы все забудем для тебя, почти зада-
     ром данная блаженная Еда!
     Задаром данная блаженная Еда!
     Блаже-э-нная Е-да-а!
     Блаже-з-нная Е-да-а!
     Еда вече-е-рняя,
     Блаженная, блажен-ная Еда!

   "Denove la ĥoron," ekkriis la Grifo. Sed kiam la Falsa Kelonio nur komencis rekanti ĝin, de iu malproksima loko aŭdiĝis laŭta ekkrio:—

"La proceso komenciĝas!"

   -- Повтори припев! -- сказал Грифон. Черепаха Квази открыл было рот, но в эту минуту вдалеке послышалось: -- Суд идет!

   "Vi rapidu do," kriis la Grifo al Alicio, kaj preninte ŝin per la mano, ĝi rapidis for, ne atendante la finon de la ĥoro.

   -- Бежим! -- сказал Грифон, схватив Алису за руку, и потащил за собой, так и не дослушав песню до конца.

   "Pri—kio—oni—pro—cesas?" Alicio dum la kurado demandis spiregante; sed la Grifo nur kuris pli rapide. Dume sekvis ilin—pli kaj pli mallaŭte—la voĉo de la Falsa Kelonio finanta per tre melankoliaj tonoj la rekantaĵon:

   -- А кого судят? -- спросила, задыхаясь, Алиса. Но Грифон только повторял: -- Бежим! Бежим! И прибавлял шагу. А ветерок с моря доносил грустный напев:

               Su-upo ve-espera! Supo ve-espera!
                  Bela, ho bela vi Sup'!

    Еда вече-е-рняя, Блаженная, блаженная Еда!

Он звучал все тише и тише и, наконец, совсем смолк.