Приключения Алисы в стране чудес

De avonturen van Alice

   Глава XI.

   XI

   КТО УКРАЛ КРЕНДЕЛИ?

   Wie heeft de gebakjes gestolen?

   Червонные Король и Королева сидели на троне, а вокруг толпились остальные карты и множество всяких птиц и зверюшек. Перед троном стоял между двумя солдатами Валет в цепях. Возле Короля вертелся Белый Кролик -- в одной руке он держал трубу, а в другой -- длинный пергаментный свиток. Посередине стоял стол, а на столе -- большое блюдо с кренделями. Вид у них был такой аппетитный, что у Алисы прямо слюнки потекли. -- Скорее бы кончили судить,--подумала она,--и подали угощение. Особых надежд на это, однако, не было, и она начала смотреть по сторонам, чтобы как-то скоротать время.

   DE Harten-Koning en de Harten-Koningin zaten op hun tronen, toen zij aankwamen, met een hele menigte rondom hun - allerlei soorten vogeltjes en dieren, en het hele pak kaarten. De Hartenboer stond geboeid voor hen met een soldaat naast zich ter bewaking. Vlak bij de Koning stond het Witte Konijn met een trompet in zijn ene hand en een rol perkament in de andere. In het midden van de zaal stond een tafel met een grote schotel met gebakjes erop. Zij zagen er zo lekker uit dat Alice al honger kreeg van het gezicht. ‘Ik wou dat de rechtszitting voorbij was’ dacht ze, ‘en ze de verfrissingen rond gingen reiken!’ Maar daar waren ze blijkbaar nog lang niet aan toe en daarom begon ze wat rond te kijken.

   Раньше Алиса никогда не бывала в суде, хотя и читала о нем в книжках. Ей было очень приятно, что все почти здесь ей знакомо. -- Вон судья,--сказала она про себя.--Раз в парике, значит судья.

   Alice was nog nooit in een rechtszaal geweest, maar zij had er allerlei over gelezen en zij vond het heel prettig dat ze de naam kende van bijna alles wat zij nu zag. ‘Dat is de rechter,’ zei ze bij zich zelf, ‘want hij heeft een grote pruik op.’

   Судьей, кстати, был сам Король, а так как корону ему пришлось надеть на парик (посмотри на фронтиспис, если хочешь узнать, как он это сделал), он чувствовал себя не слишком уверенно. К тому же это было не очень красиво.

   De rechter, tussen twee haakjes, was de Koning. En hij droeg zijn kroon boven op zijn pruik (kijk maar op het plaatje hiernaast, als je wilt zien hoe hij dat deed). Hij leek allerminst op zijn gemak en de pruik stond hem ook helemaal niet.

   -- Это места для присяжных,--подумала Алиса.--А эти двенадцать существ (ей пришлось употребить это слово, потому что там были и зверюшки, и птицы), видно, и есть присяжные. Последнее слово она повторила про себя раза два или три -- она очень гордилась тем, что знает такое трудное слово; немного найдется девочек ее возраста, думала Алиса (и в этом она была права), понимающих, что оно значит. Впрочем, назвать их ``присяжными заседателями'' также было бы верно.

   ‘En daar is de bank voor de jury,’ dacht Alice, ‘en die twaalf wezens (ze moest wel wezens zeggen, want er waren vogels en allerlei andere dieren bij) zullen de jury-leden wel zijn.’ Dit laatste woord herhaalde ze wel twee of drie keer, zo trots was ze er op. Want ze dacht - en niet ten onrechte - dat een heleboel meisjes van haar leeftijd wel niet wisten wat het betekende.

   Присяжные меж тем что-то быстро строчили на грифельных досках. -- Что это они пишут? -- шепотом спросила Алиса у Грифона. -- Ведь суд еще не начался...

   De twaalf jury-leden waren heel ijverig aan het schrijven. ‘Wat doen ze toch?’ vroeg Alice aan de Griffioen, ‘ze hoeven toch niet te schrijven voor de rechtszitting begonnen is.’

   -- Они записывают свои имена, -- прошептал Грифон в ответ. -- Боятся, как бы их не забыть до конца суда.

   ‘Ze schrijven hun namen op,’ antwoordde de Griffioen fluisterend, ‘want anders zijn ze bang dat zij die voor het eind van de rechtszitting vergeten hebben.’

   -- Вот глупые! --громко произнесла Алиса негодующим тоном, но в ту же минуту Белый Кролик закричал: -- Не шуметь в зале суда! А Король надел очки и с тревогой посмотрел в зал: видно, хотел узнать, кто шумит. Алиса замолчала.

   ‘Ezels!’ zei Alice luid en verontwaardigd, maar zij zweeg snel, want het Witte Konijn riep: ‘Stilte in de zaal!’ en de Koning zette zijn bril op en keek ongerust rond om te zien wie er aan het praten was.

   Со своего места она видела -- так ясно, как будто стояла у них за плечами,--что присяжные тут же стали писать: ``Вот глупые!''. Она даже заметила, что кто-то из них не знал, как пишется ``глупые'', и вынужден был справиться у соседа. -- Воображаю, что они там понапишут до конца суда! -- подумала Алиса.

   Alice kon zien - net zo goed of ze over hun schouders keek - dat alle leden van de jury ‘ezels’ in hun schriften schreven en ze merkte zelfs op dat een van hen niet wist hoe hij dat woord moest spellen en het aan zijn buurman moest vragen. ‘Hun schriften zullen er mooi uitzien als de rechtszitting is afgelopen,’ dacht Alice.

   У одного из присяжных грифель все время скрипел. Этого, конечно, Алиса не могла вынести: она подошла и встала у него за спиной; улучив удобный момент, она ловко выхватила грифель. Все это она проделала так быстро, что бедный присяжный (это был крошка Билль) не понял, что произошло; поискав грифель, он решил писать пальцем. Толку от этого было мало, так как палец не оставлял никакого следа на грифельной доске.

   Een van de jury-leden had een pen die kraste. Dit kon Alice werkelijk niet uitstaan en zij liep de zaal om en ging achter hem staan en zij zag al gauw kans om hem zijn pen af te pakken. Zij deed het zo vlug dat het arme kleine dier (het was Jan, de Hagedis) helemaal niet begreep wat er mee was gebeurd. Hij zocht eerst een tijdje, maar toen hij de pen nergens kon vinden was hij wel verplicht om voor de rest van de dag maar met zijn vinger te schrijven en dat had heel weinig zin, omdat er in zijn schrift niets van te zien was.

   -- Глашатай, читай обвинение! -- сказал Король.

   ‘Heraut, lees de beschuldiging voor!’ zei de Koning.

   Белый Кролик трижды протрубил в трубу, развернул пергаментный свиток и прочитал:

   Het Witte Konijn blies drie stoten op de trompet, ontrolde de perkamenten rol en las het volgende:

    Дама Червей напекла кренделей
     В летний погожий денек.
     Валет Червей был всех умней
     И семь кренделей уволок.

De Koningin van Harten bakte een paar gebakjes
 Al op een zomerdag.
 De Hartenboer lag op de loer
 En stal ze toen hij ze zag.

   -- Обдумайте свое решение! -- сказал Король присяжным.

   ‘Overweeg uw oordeel’ zei de Koning tot de jury.

   -- Нет, нет,--торопливо прервал его Кролик.--Еще рано. Надо, чтобы все было по правилам.

   ‘Nog niet, nog niet!’ onderbrak het Konijn haastig, ‘er moeten eerst nog een heleboel andere dingen gebeuren.’

   -- Вызвать первого свидетеля, -- приказал Король. Белый Кролик трижды протрубил в трубу и закричал: -- Первый свидетель!

   ‘Roep de eerste getuige,’ zei de Koning en het Witte Konijn blies drie keer op de trompet en riep: ‘De eerste getuige.’

   Первым свидетелем оказался Болванщик. Он подошел к трону, держа в одной руке чашку с чаем, а в другой бутерброд. -- Прошу прощения. Ваше Величество,---начал он,--что я сюда явился с чашкой. Но я как раз чай пил, когда за мной пришли. Не успел кончить...

   De eerste getuige was de Hoedenmaker. Hij kwam binnen met een theekopje in zijn ene hand en een boterham in de andere. ‘Ik vraag u excuus Majesteit,’ zei hij, ‘dat ik dit meebreng, maar ik was nog niet helemaal klaar met de thee, toen ik voor werd geroepen.’

   -- Мог бы успеть, -- сказал Король. -- Ты когда начал?

   ‘Je had klaar moeten zijn,’ zei de Koning, ‘wanneer ben je er mee begonnen?’

   Болванщик взглянул на Мартовского Зайца, который шел за ним следом рука об руку с Соней. -- Четырнадцатого марта кажется, -- проговорил он.

   De Hoedenmaker keek naar de Maartse Haas die hem in de rechtszaal gevolgd was, arm in arm met de Zevenslaper. ‘De veertiende Maart geloof ik,’ zei hij.

   -- Пятнадцатого,--сказал Мартовский Заяц.

   ‘De vijftiende,’ zei de Maartse Haas.

   -- Шестнадцатого,--пробормотала Соня.

   ‘De zestiende,’ voegde de Zevenslaper er aan toe.

   -- Запишите,--велел Король присяжным, и они быстро записали все три даты на грифельных досках, а потом сложили их и перевели в шиллинги и пенсы.

   ‘Schrijf op,’ zei de Koning tot de jury en de juryleden schreven alle drie de data ijverig in hun schriften, telden ze op en ontleedden de som in guldens en centen.

   -- Сними свою шляпу, -- сказал Король Болванщику.

   ‘Neem je hoed af,’ zei de Koning tot de Hoedenmaker.

   -- Она не моя, -- ответил Болванщик.

   ‘Het is mijn hoed niet,’ zei de Hoedenmaker.

   -- Украдена!--закричал Король с торжеством и повернулся к присяжным, которые тут же взялись за грифели.

   ‘Dief!’ riep de Koning en wendde zich tot de leden van de jury, die dit feit onmiddellijk optekenden.

   -- Я их держу для продажи,--объяснил Болванщик.--У меня своих нет, ведь я Шляпных Дел Мастер.

   ‘Ik verkoop ze,’ legde de Hoedenmaker uit, ‘ik heb er zelf geen, ik ben hoedenmaker.’

   Тут Королева надела очки и в упор посмотрела на Болванщика -- тот побледнел и переступил с ноги на ногу.

   De Koningin greep haar bril en begon de Hoedenmaker, die bleek en zenuwachtig werd, aan te staren.

   -- Давай показания, -- сказал Король, -- и не нервничай, а не то я велю тебя казнить на месте.

   ‘Leg getuigenis af,’ zei de Koning, ‘en wees niet zenuwachtig, of ik laat je op staande voet onthoofden.’

   Это не очень-то подбодрило Болванщика: он затоптался на месте, испуганно поглядывая на Королеву, и в смятении откусил вместо бутерброда кусок чашки.

   Dit stelde de getuige blijkbaar allerminst gerust. Hij sprong van de ene voet op de andere en keek angstig naar de Koningin. In zijn verwarring beet hij een groot stuk uit zijn theekop inplaats van uit zijn boterham.

   В этот миг Алиса почувствовала себя как-то странно. Она никак не могла понять, что с ней происходит, но, наконец, ее осенило: она опять росла! Сначала она хотела встать и уйти из зала суда, но, поразмыслив, решила остаться и сидеть до тех пор, пока для нее хватит места.

   Toen voelde Alice iets heel vreemds en zij dacht er een tijdje over na voor zij wist wat het was. Ze begon groter te worden en zij wilde eerst opstaan en de zaal uitlopen, maar toen besloot zij om te blijven waar ze was zolang ze plaats genoeg had.

   -- А ты могла бы не так напирать?--спросила сидевшая рядом с ней Соня. -- Я едва дышу.

   ‘Ik wou dat je niet zo duwde,’ zei de Zevenslaper die naast haar zat, ‘ik kan amper ademhalen.’

   -- Ничего не могу поделать,--виновато сказала Алиса.--Я расту.

   ‘Ik kan er niets aan doen,’ zei Alice heel deemoedig, ‘ik groei.’

   -- Не имеешь права здесь расти,--заметила Соня.

   ‘Je hebt geen recht om hier te groeien,’ zei de Zevenslaper.

   -- Ерунда,--отвечала, осмелев, Алиса.---Вы же прекрасно знаете, что и сами растете.

   ‘Praat geen onzin,’ zei Alice, nu heel wat flinker, ‘je weet best dat jij ook groeit.’

   -- Да, но я расту с приличной скоростью, -- возразила Соня, -- не то что некоторые... Это же просто смешно, так расти! Она надулась, встала и перешла на другую сторону зала.

   ‘Ja, maar ik groei in een redelijk tempo,’ zei de Zevenslaper, ‘en niet op zo'n belachelijke manier.’ En hij stond boos op en liep naar de andere kant van de zaal.

   А Королева меж тем все смотрела в упор на Болванщика, и не успела Соня усесться, как Королева нахмурилась и приказала: -- Подать сюда список тех, кто пел на последнем концерте! Тут бедный Болванщик так задрожал, что с обеих ног у него слетели башмаки.

   De Koningin had al die tijd de Hoedenmaker aan zitten staren en juist, toen de Zevenslaper de zaal overstak, zei zij tot een van de zaalwachters: ‘Breng mij de lijst van de zangers van het laatste concert!’ De arme Hoedenmaker begon nu zo te beven dat hij zijn schoenen verloor.

   -- Давай свои показания, -- повторил Король гневно, -- а не то я велю тебя казнить. Мне все равно, нервничаешь ты или нет!

   ‘Leg getuigenis af!’ herhaalde de Koning boos, ‘anders laat ik je onthoofden, of je zenuwachtig bent of niet.’

   -- Я человек маленький,--произнес Болванщик дрожащим голосом, -- и не успел я напиться чаю... прошла всего неделя, как я начал... хлеба с маслом у меня уже почти не осталось... а я все думал про филина над нами, который, как поднос над небесами...

   ‘Ik ben een arme man, Majesteit,’ begon de Hoedenmaker bevend, - ‘en ik was net aan de thee begonnen - en nu de boterhammen steeds dunner worden - en het tintelen van de thee.’

   -- Про что? -- спросил Король.

   ‘Het tintelen van wat?’ zei de Koning.

   -- Поднос... над небесами...

   ‘Het begon met de thee,’ antwoordde de Hoedenmaker.

   -- Ну, конечно, -- сказал Король строго, -- под нос -- это одно, а над небесами -- совсем другое! Ты что, меня за дурака принимаешь? Продолжай!

   ‘Natuurlijk begint tintelen met een T’, zei de Koning scherp, ‘denk je dat ik een ezel ben? Ga verder!’

   -- Я человек маленький, -- продолжал Болванщик, -- а только после этого у меня все перед глазами замигало... только вдруг Мартовский Заяц и говорит...

   ‘Ik ben een arme man,’ zei de Hoedenmaker, ‘en de meeste dingen tintelden daarna - enkel, de Maartse Haas zei -’

   -- Ничего я не говорил, -- торопливо прервал его Мартовский Заяц.

   ‘Niet waar!’ zei de Maartse Haas opgewonden.

   -- Нет, говорил,--возразил Болванщик.

   Wel waar!’ zei de Hoedenmaker.

   -- И не думал, -- сказал Мартовский Заяц. -- Я все отрицаю!

   ‘Ik ontken het,’ zei de Maartse Haas.

   -- Он все отрицает, -- сказал Король. -- Не вносите в протокол!

   ‘Hij ontkent het,’ zei de Koning, ‘laat dat stuk dan maar weg.’

   -- Ну тогда, значит, Соня сказала, -- продолжал Болванщик, с тревогой взглянув на Соню. Но Соня ничего не отрицала -- она крепко спала.

   ‘Nu, in elk geval, de Zevenslaper zei -,’ ging de Hoedenmaker verder en keek angstig rond om te zien of deze het ook zou ontkennen, maar de Zevenslaper was vast in slaap en ontkende niets.

   -- Тогда я отрезал себе еще хлеба, -- продолжал Болванщик, -- и намазал его маслом...

   ‘Daarna,’ vervolgde de Hoedenmaker, ‘nam ik nog een boterham -’

   -- Но что же сказала Соня? -- спросил кто-то из присяжных.

   ‘Maar wat zei de Zevenslaper?’ vroeg iemand uit de jury.

   -- Не помню, -- сказал Болванщик.

   ‘Dat kan ik me niet meer herinneren,’ zei de Hoedenmaker.

   -- Постарайся вспомнить, -- заметил Король, -- а не то я велю тебя казнить.

   ‘Je moet het je herinneren,’ merkte de Koning op, ‘anders laat ik je onthoofden.’

   Несчастный Болванщик выронил из рук чашку и бутерброд и опустился на одно колено. -- Я человек маленький,--повторил он.--И я все думал о филине...

   De arme Hoedenmaker liet zijn theekopje en zijn boterham vallen en viel op één knie. ‘Ik ben maar een ongelukkig man, Majesteit,’ begon hij.

   -- Сам ты филин, -- сказал Король.

   ‘Je bent een heel ongelukkig spreker,’ zei de Koning.

   Тут одна из морских свинок громко зааплодировала и была подавлена. (Так как это слово нелегкое, я объясню тебе, что оно значит. Служители взяли большой мешок, сунули туда свинку вниз головой, завязали мешок и сели на него).

   Een van de guinese biggetjes riep ‘hoera’ en werd onmiddellijk door de deurwaarders onderdrukt (dit is een erg moeilijk woord en ik zal je uitleggen hoe het gebeurde. Zij hadden een grote linnen zak met een koord om de opening. Daarin duwden ze het guinese biggetje met zijn hoofd vooruit en toen gingen ze er op zitten).

   -- Я очень рада, что увидела, как это делается, -- подумала Алиса. -- А то я так часто читала в газетах: ``Попытки к сопротивлению были подавлены...'' Теперь-то я знаю, что это такое!

   ‘Ik ben blij dat ik dat nu eens gezien heb,’ dacht Alice, ‘ik heb zo dikwijls in de krant gelezen dat aan het slot van een rechtszitting ‘een poging tot applaus door de deurwaarders werd onderdrukt’ en ik begreep nooit wat daarmee werd bedoeld.’

   -- Ну, хватит, -- сказал Король Болванщику. -- Закругляйся!

   ‘Als dat alles is wat je weet, dan kun je wel opstappen,’ vervolgde de Koning.

   --А я и так весь круглый,-- радостно возразил Болванщик.--Шляпы у меня круглые, болванки тоже...

   ‘Waar moet ik op stappen,’ zei de Hoedenmaker.

   -- Круглый ты болван, вот ты кто! -- сказал Король.

   ‘Op je voeten,’ antwoordde de Koning.

   Тут другая свинка зааплодировала и была подавлена.

   Hier riep een ander guinees biggetje ‘hoera’ en werd onderdrukt.

   -- Ну вот, со свинками покончено,--подумала Алиса.--Теперь дело пойдет веселее.

   ‘Die guinese biggetjes zijn tenminste van de vloer,’ dacht Alice, ‘nu zal het wel beter gaan.’

   ‘Ik zou graag verder gaan met mijn thee,’ zei de Hoedenmaker met een angstige blik naar de Koningin, die de lijst van de zangers zat te lezen.

   -- Ты свободен, -- сказал Король Болванщику. И Болванщик выбежал из зала суда, даже не позаботившись надеть башмаки.

   ‘Je kunt gaan,’ zei de Koning en de Hoedenmaker rende zo hard als hij kon de rechtszaal uit, zonder zelfs zijn schoenen aan te trekken.

   -- И отрубите ему там на улице голову, -- прибавила Королева, повернувшись к одному из служителей. Но Болванщик был уже далеко.

   ‘- en sla hem buiten zijn hoofd af’, zei de Koningin tot een van de zaalwachters. Maar de Hoedenmaker was allang uit het gezicht voor de deurwaarder bij de deur was.

   -- Вызвать свидетельницу, -- приказал Король.

   ‘Roep de volgende getuige!’ zei de Koning.

   Свидетельницей оказалась кухарка. В руках она держала перечницу. Она еще не вошла в зал суда, а те, кто сидел возле двери, все как один вдруг чихнули. Алиса сразу догадалась, кто сейчас войдет.

   De volgende getuige was de Keukenmeid van de Hertogin. Zij had de peperbus in haar hand en Alice kon al raden dat zij binnen zou komen voor zij te zien was. Want degenen die het dichtst bij de deur zaten begonnen plotseling allemaal te niezen.

   -- Давай сюда свои показания, -- сказал Король.

   ‘Leg getuigenis af,’ zei de Koning.

   -- И не подумаю, -- отвечала кухарка.

   ‘Ik denk er niet aan,’ zei de Keukenmeid.

   Король озадаченно посмотрел на Белого Кролика. -- Придется Вашему Величеству подвергнуть ее перекрестному допросу, -- прошептал Кролик.

   De Koning keek angstig naar het Witte Konijn, dat met een zachte stem zei: ‘Uwe Majesteit moet deze getuige een kruisverhoor afnemen.’

   -- Что ж, перекрестному, так перекрестному, -- вздохнул Король, скрестил на груди руки и, грозно нахмурив брови, так скосил глаза, что Алиса испугалась. Наконец, Король глухо спросил:

   ‘Als het moet, dan moet het,’ zei de Koning droefgeestig. Hij legde zijn armen over elkaar, fronste zijn voorhoofd zo sterk dat zijn ogen bijna niet meer te zien waren en zei met een diepe stem tot de Keukenmeid: ‘Waar zijn gebakjes van gemaakt?’

   -- Крендели из чего делают?

   ‘Van peper in het algemeen,’ zei de Keukenmeid.

   -- Из перца в основном,--отвечала кухарка.

   ‘Van stroop,’ zei een slaperige stem achter haar.

   -- Из киселя,-- проговорил у нее за спиной сонный голос. -- Хватайте эту Соню! -- завопила Королева. -- Рубите ей голову! Гоните ее в шею! Подавите ее! Ущипните ее! Отрежьте ей усы!

   ‘Arresteer die Zevenslaper,’ schreeuwde de Koningin, ‘onthoofd die Zevenslaper! Gooi die Zevenslaper er uit! Onderdruk hem! Knijp hem! Knip hem zijn snor af!’

   Все кинулись ловить Соню. Поднялся переполох, а, когда, наконец, все снова уселись на свои места, кухарка исчезла.

   Enige minuten lang was de hele rechtszaal in grote verwarring bezig om de Zevenslaper te verwijderen. Toen ze allemaal weer waren gaan zitten was de Keukenmeid verdwenen.

   -- Вот и хорошо,--сказал Король с облегчением.--Вызвать следующую свидетельницу! И, повернувшись к Королеве, он вполголоса произнес: -- Теперь, душечка, ты сама подвергай ее перекрестному допросу. А то у меня голова разболелась.

   ‘Doet er niet toe,’ zei de Koning alsof hij erg was opgelucht‘ “Roep de volgende getuige,” en hij fluisterde zachtjes tot de Koningin: “Werkelijk liefste, jij moet de volgende getuige een kruisverhoor afnemen. Ik krijg er hoofdpijn van!”

   Белый Кролик зашуршал списком. -- Интересно, кого они сейчас вызовут, -- подумала Алиса. -- Пока что улик у них нет никаких... Представьте себе ее удивление, когда Белый Кролик пронзительно закричал своим тоненьким голоском: -- Алиса!

   Alice lette op het Witte Konijn, dat aan de lijst stond te frommelen, erg benieuwd wat de volgende getuige voor iemand zou zijn, “want ze hebben tot nu toe nog niet veel bewijzen in handen -” zei ze bij zich zelf. Stel je haar verrassing voor toen het Witte Konijn zo hard als hij met zijn schrille stem kon, oplas: “Alice!”

Text from lib.ru
Text from www.dbnl.org