Er was iets in Tante Polly's wijze van doen, toen zij Tom omhelsde, dat zijne neerslachtigheid verdreef en hem weder vroolijk en gelukkig maakte. Hij ging naar school en smaakte het genot op den hoek van Meadow Lane toevallig Becky Tatcher tegen te komen. Zijn gemoedstoestand bepaalde doorgaans zijne handelingen. Zonder een oogenblik te aarzelen, liep hij naar haar toe en zeide:
波莉姨妈吻汤姆的时候，态度有所变化，所以汤姆马上感到振作起来，心情轻松愉快。他上学去了。半路上在草坪巷口，他有幸碰上了贝基·撒切尔，他现在情绪好了，所以态度也来了个一百八十度大拐弯。于是他毫不犹豫地跑上前去说：
"Ik heb je vandaag heel gemeen behandeld, Becky, en dat spijt mij. Ik zal het nooit van mijn leven weer doen. Zullen wij, als je blieft, maar weder goede vrienden worden?"
“贝基，我很抱歉，今天那样做实在对不起人。你放心，就是死了，我也不会再那样了。我们和好吧！”
Het meisje hield stil, keek hem met een blik vol verachting aan en zeide:
贝基停下脚步，一副鄙视的样子盯着他。
"Wilt u de goedheid hebben, mijnheer Thomas Sawyer u bij uw eigen vrienden te houden. Ik denk mij niet meer met u te bemoeien."
“托马斯·索亚先生，你自己好自为之吧，我这先谢谢你了。我不会再跟你讲话的。”
En het hoofd in den nek werpende, ging zij voorbij. Tom was zoo verpletterd, dat hij zelfs de tegenwoordigheid van geest miste om te zeggen: "Ik geef geen zier om je, nufje dundoek," totdat het geschikte oogenblik voor dien uitval voorbij was. Dus zweeg hij met een woedend gezicht. Ziedende van toorn stapte hij de schoolplaats binnen en mompelde, dat hij wou dat zij een jongen was, om het haar eens fiks in te peperen. Toen hij haar voorbijging, wierp hij haar een paar hatelijkheden naar het hoofd, die behoorlijk teruggeslingerd werden, en de hoop op het herstel van den vrede scheen onherroepelijk verloren. Becky kon in hare drift den tijd haast niet afwachten, waarop de les zou beginnen en zij Tom zou zien afrossen voor het beschadigde leesboek. Indien zij nog een oogenblik plan had on Alfred Temple ten toon te stellen, was dit voornemen door Toms beleedigende schimpscheuten geheel uit hare ziel verdwenen.
说完，她昂起头走了。汤姆一下子被说懵了，等他转过神来要反驳一声“去你的吧，自以为是小姐”时，为时已晚。他虽然没说什么，却窝了一肚子的火。他没精打采地走进校园，心里想贝基要是个男孩子，他非得很很地揍她一顿不可。两人在随后的相遇中，汤姆说了句刺耳的话就走了，贝基也回敬了一句，这一下两人算是彻底地决裂了。盛怒之下，贝基想起了汤姆书上的墨水，她好像急不可耐，盼望着汤姆早一点受到惩罚。她本来还有点犹豫不决，说不定还想要揭发那是阿尔弗雷德·邓波尔干的坏事，可汤姆那句刺耳的话一下子打消了贝基的这个念头。
Arm kind! zij wist niet, hoezeer zij op weg was zich een wereld van verdriet te bezorgen. De schoolmeester, de heer Dobbins, was een man, die den middelbaren leeftijd bereikt had onder het drukkend lijden van onbevredigde eerzucht. Zijne lievelingswensch was geneesheer te worden, doch geldgebrek had hem verhinderd het hooger dan tot schoolmeester te brengen. Toch was de liefde tot de studie hem bijgebleven. Hij nam ten minste iederen dag een geheimzinnig boek uit de lessenaar on zich daarin te verdiepen, zoodra de verschillende klassen hunne lessen hadden opgezegd. Dat boek hield hij achter slot en grendel,--doch er was geen deugniet in de gansche school, die niet brandde van begeerte het eens in te zien. Daartoe echter bood zich de kans nooit aan. Elke scholier had zijne of hare eigen meening over den inhoud van het boek, doch er was geen middel om het rechte er van te weten te komen. Toen nu op dezen achtermiddag Becky langs den lessenaar schoof, die vlak bij de deur stond, zag zij dat de sleutel in het slot stak. Welk eene kostelijke gelegenheid! Zij keek in het rond, zag dat zij alleen was en geen seconde later had zij het boek in de hand. Het titelblad, "De Ontleedkunde, door Professor N. N." maakte haar niet veel wijzer. Derhalve sloeg zij bladen op. Op eens ontdekte haar oog, op eene der eerste bladzijden, een prachtige gekleurde gravure van een naakt menschenbeeld. Op hetzelfde oogenblik viel er een schaduw op het blad en stapte Tom Sawyer de deur in, die een vluchtigen blik op het afbeeldsel wierp. In haar haast om het boek dicht te slaan, was Becky ongelukkig genoeg het blad met de figuren door midden te scheuren. Zij wierp het boek in de lessenaar, draaide den sleutel om en barstte uit in tranen van schaamte en verdriet.
真是个可怜的姑娘，她就要大祸临头，自身难保了却一无所知。他们的老师，杜宾斯先生，虽然已到而立之年却心愿未了。他最热衷于当医生，可是贫穷却注定了他当不了别的美差，只能做一名乡村教师。他天天从讲台里拿出一本神秘的书，乘没课要讲的时候就潜心研读。平常，他总是小心翼翼地把那本书锁好。学校里那些调皮的家伙没有一个不想看下那本神秘的书，那怕瞟一眼也好，可总没有机会。至于那本书的内容，孩子们七嘴八舌，各抒己见，但都无法得到证实。讲台离门不远，贝基从旁边走过时恰好看到钥匙还在锁孔上晃悠。这可是看一上眼的好机会，千载难逢。她环顾回周，发现没有别的人在场，于是马上拿起那本书，只见扉页上写着“无名式教授解剖学”几个字。她没看出什么名堂来，于是就继续往下翻。刚一打开下一页，一张精制的彩色裸体图立即映入眼帘。与此同时，汤姆·索亚从门口进来，一眼瞥见了那张图。贝基一把抓起书想把它合上，可是不幸拦腰把那张图撕了一半。她马上把书扔进抽屉，锁上锁，又羞又恼地大哭起来。
"Tom Sawyer," snikte zij, "ik vind het gemeen van je om achter iemand aan te sluipen en hem te begluren."
“汤姆·索亚，你真卑鄙，偷看别人，还偷看人家正在看的东西。”
"Hoe wist ik, dat je iets stond te bekijken?"
“我怎么知道你在看什么东西呢？”
"Je moest je schamen, Tom Sawyer; ik weet, dat je me zult verklikken, en o, wat zal ik beginnen! Ik zal slaag krijgen,--ik die nog nooit op school een klap gehad heb!"
“汤姆·索亚，你应该感到害臊。你会告发我的，这下我该怎么办才好呢？我要挨鞭笞了，我可从没挨过鞭笞呀！”
Zij stampte met haar voetje op den grond en vervolgde:
接着她跺着小脚说：
"Wees maar zoo laag als je wilt! Ik weet iets, dat hier zal plaats hebben. Wacht maar en je zult eens wat zien."--En zij vloog de school uit en barstte opnieuw in tranen los.
“你想耍卑鄙，那就随你的便！不过，你可要出事了。你等着瞧吧！可恶，可恶，真可恶！”接着，她一顿大哭，冲出了教室。
Tom stond stil, geheel overbluft door dien uitval. Toen zeide hij tot zichzelven:
汤姆被贝基劈头盖脸地说了一通，弄得他丈二和尚摸不着头脑，他站在那里不知所措。随后，他自言自语地说：
"Welk een vreemd soort van wezens zijn die meisjes! Nooit op school geslagen! Wat zou een pak ransel! Juist iets voor een meisje: zij zijn zoo laf en kleinzeerig. Zij hebben geen ruggegraat. Natuurlijk zal ik die dwaze meid niet aan den ouden Dobbins gaan verklappen; er zijn wel andere middelen om haar klein te krijgen, die niet zoo gemeen zijn. Maar wat moet er met het boek gedaan worden? De oude Dobbins zal vragen, wie het gescheurd heeft. Niemand zal antwoorden. Dan zal hij doen als altijd en de meisjes beurt om beurt ondervragen, en wanneer hij bij het meisje komt dat het gedaan heeft, zal hij het weten zonder dat het gezegd wordt. De meisjes verraden zich altijd.--Becky zal klappen krijgen; 't is een naar geval, maar ik zie er geen gat in om het te verraden." Tom peinsde nog een oogenblik over de zaak en riep toen uit: "In orde! Zij wou mij in de klem zien; laat haar dat genot hebben."
“女孩子真是傻得出奇。说什么从来没挨过鞭子打！呸！哪有这回事！挨打算不了什么！女孩子就是这样——脸皮薄，胆小如鼠。不过，我当然不会把这事向杜宾斯老头讲。要想和她算帐，方法有的是，用不着干这种告密的勾当。可那又怎么样呢？杜宾斯老头照样会查出来是谁干的。他问下书是谁撕的，没人答应。于是他会接照老习惯挨个地问，等问到这个女孩子，他就全明白了。女孩子总是沉不住气，表情总能说明问题。她们意志薄弱，这一回她要挨揍了。贝基呀，贝基，你这一回在劫难逃。”汤姆又仔细琢磨了一会，然后想：“得，就这样吧，你不是想看我的笑话吗，那你就傻等着瞧吧，有你好受的。”
Daarop voegde hij zich bij de "krijgertje" spelende schooljeugd, totdat de meester kwam en de school begon. Toms gedachten dwaalden gedurig van zijn werk af en telkens, wanneer hij een blik naar den meisjes-kant wierp, werd hij ontroerd door het gelaat van Becky. Alles te zamen genomen, behoefde hij geen medelijden met haar te hebben en toch was hij diep met haar begaan. Toen de ontdekking van het leesboek gedaan werd, was Tom voor een tijdlang geheel vervuld van zijn eigen leed en werd Becky uit hare verdooving wakker. Zij volgde het proces met groote belangstelling, want zij wist, dat Tom niets tegen de beschuldiging, van inkt op het boek gemorst te hebben, kon inbrengen. Tom ontkende het feit, en maakte door die ontkenning de zaak eer erger dan beter. Becky maakte zich wijs, dat zij er schik in had, doch eene stem in haar binnenste fluisterde haar toe, dat zulks het geval niet was. Toen het er zeer bedenkelijk voor Tom begon uit te zien, voelde zij eene sterke neiging om op te staan en Alfred Temple aan te klagen, doch zij bedwong zich en legde zich de verplichting op om stil te blijven zitten. "Immers," dus sprak zij bij zichzelve, "hij zal zeker zeggen, dat ik die plaat gescheurd heb. Neen, al kon ik hem er het leven mede redden, ik zeg het niet."
汤姆跑到外面和那群嬉戏的同学们玩了不一会，老师就来上课了。汤姆并不十分想学习。他只要朝女生的那边偷看上一眼，贝基的神情就会令他不安。他左思右想，就是不想同情她，但却愿意起点作用。他一点都激动不起来。汤姆很快发现了拼音课本上的墨迹，于是有一段时间，他一直不能自拔，老是想着自己的事，显得郁郁不欢。贝基这下来了劲头，对事态的发展表现出了强烈的兴趣。她想汤姆不承认是自己弄脏了书，这也不能开脱他，她的预料果然不错。结果汤姆反倒把事情给弄糟了。贝基想她会为此而感到确实高兴，但却吃不准。后来眼看着汤姆情形不妙时，她真想一古脑地站出来揭发那墨水是阿尔弗雷德·邓波尔泼的。可她又竭力控制着，强迫自己保待沉默，因为她心里想：“他会告发我，把我撕老师书的事说出去。我现在最好什么也别说，不管他的死活。”
Tom kreeg de hem toegedachte zweepslagen en ging kalm naar zijne zitplaats terug, in den waan dat hij, misschien zonder het te bemerken, onder het krijgertje spelen, den inkpot op het boek had laten vallen.--Hij had maar uit gewoonte ontkend en uit beginsel zich bij de ontkentenis gehouden.
汤姆挨了鞭笞，回到座位上，但一点也不伤心。他想在和同学们的打闹中，他有可能不知不觉地把墨水瓶碰翻，弄脏自己的书。他否认是自己干的，一来是为了走过场；二来也是惯例；另外死也不承认自己有错，那是为了坚持原则。
Een geheel uur ging voorbij. De meester zat op zijn troon te knikkebollen, daar het gebrom der studeerende jeugd hem altijd slaperig maakte. Langzamerhand echter richtte hij zich op, gaapte, ontsloot zijn lessenaar en greep naar zijn boek, doch scheen het niet met zichzelven eens te kunnen worden, of hij lezen zou al dan niet. Het meerendeel der scholieren zag droomerig van hun werk op, doch er waren er twee, die met de oogen vol belangstelling zijne beweging gadesloegen. Een tijdlang hield de heer Dobbins gedachteloos zijn boek in de hand, doch eindelijk vlijde hij zich op zijn stoel neder on te lezen. Tom wierp een blik op Becky, en het arme kind zag er uit als een hulpeloos, opgejaagd haasje, dat het geweer op zich ziet aanleggen. Oogenblikkelijk werd zijn geschil met haar vergeten. Er moest redding komen en dadelijk ook. Doch het dreigend gevaar scheen zijne vindingrijkheid te verstompten. Goddank! daar schoot hem iets te binnen. Hij zou de bank uitgaan, het boek grijpen, de deur uitspringen en er mede wegloopen! Doch een minuut wankelens, tot het nemen van dit besluit, was genoeg om zijne kans verloren te doen gaan. De meester had het boek geopend. Het was te laat; er was niets aan te doen; Becky was reddeloos verloren! Het volgende oogenblik zag de meester zijne leerlingen in het gelaat, met een blik, die al de kinderen de oogen deed neerslaan. Gedurende tien tellen heerschte er een angstige stilte, waarin de meester kracht tot toornen verzamelde. Toen sprak hij: "Wie heeft dit boek gescheurd?"
一个小时过去了，老师坐在他的座位上打盹，教室里一片嗡嗡的读书声令人困乏。渐渐地，杜宾斯先生挺直身子，打着哈欠，然后打开抽屉的锁，可手伸出半截又停下来，犹豫不决。大多数学生都漫不经心地抬起头看了一眼，但其中有两个人特别关注老师的一举一动。杜宾斯先生把手伸进抽屉随便地摸了一会就拿出书，身体往椅子一靠看起来。汤姆瞥了贝基一眼。她就像一只被猎人追捕的兔子，当猎枪瞄准它的头部时，一副绝望无救的可怜相，他立刻忘掉了他们之间的争吵。得采取行动，马上就干，越快越好。常言说得好，急中生智，可汤姆这回却束手无策，对，就这么办。他突然来了灵感：他要冲上去，一把从老师手里抢过书，夺门而逃。可是他一走神，就这么稍一犹豫的时候，老师翻开了书。汤姆坐失了良机，他十分后悔。这下完了，干什么也来不及了，想帮的忙也帮不上了。老师打开书后马上面朝大家。见老师盯着他们，大家都低下了头，就连没有犯错误的同学也都吓得不得了。大约有十秒钟，教室里一片寂静。老师的气是越来越大，他终于开了腔： “这书是谁撕的？”
Er werd geen geluid vernomen. Men zou een speld hebben kunnen hooren vallen. De meester zag gezicht voor gezicht aan, om teekenen van schuld te ontdekken?"
教室里鸦雀无声，静的连根针掉到地上都能听见。老师见无人应答，就挨个检查，看到底是谁撕了书。
"Benjamin Hogers, hebt gij dit boek gescheurd?"
“本杰明·罗杰斯，书是你撕的吗？”
Een ontkennend antwoord, gevolgd door een pauze.
老师得到的是否定，他停了一会问道：
"Jozef Harper, gij?"
“约瑟夫·哈帕，是你干的？”
Weder een ontkennend antwoord. Tom werd onder de kwelling van den langzamen voortgang der zaak, hoe langer hoe onrustiger. De meester onderzocht nauwkeurig de lange rijen jongensgezichten en wendde zich toen tot de meisjes.
约瑟夫否认是他干的。老师不急不忙地问了这个又问那个。汤姆越来越紧张，显得烦躁不安。老师问完男生，稍加思索就转向女生。
"Amy Lawrence?"
“艾美·劳伦斯是你吗？”
Een ontkennend hoofdschudden.
她同样也摇了摇头。
"Gracie Willer?"
“苏珊·哈帕，是你干的吗？”
Hetzelfde gebaar.
又是一个否认。
"Suze Harper, hebt gij het gedaan?"
Weder een ontkennend antwoord. Het volgende meisje was Becky Thatcher. Tom beefde van het hoofd tot de voeten.
下一个就该问到贝基·撒切尔了。汤姆十分紧张，他意识到情况不妙，吓得他从头到脚全身发抖。
"Rebekka Thatcher"--(Tom keek naar haar gelaat; het was bleek van angst) "hebt gij,--neen, zie mij aan" --(zij hief de handen smeekend omhoog)--"hebt gij dit boek gescheurd?"
“瑞贝卡·撒切尔”（贝基的学名），”（汤姆向她脸上瞟了一眼，见她吓得脸色苍白）——“是你撕……不，看着我的眼睛。”（她承认地举起手来）——“是你撕坏了这本书吗？”
Snel als de bliksem schoot Tom eene gedachte door de ziel. Hij sprong op en gilde: "Ik heb het gedaan!"
这时，汤姆的脑海里雷电般闪出一个念头，他猛然起身，大声说道：“是我干的！”
De schooljeugd stond versteld over zulk eene onbegrijpelijke dwaasheid. Tom bleef een oogenblik staan om tot zichzelven te komen, en toen hij de bank uitstapte om zijne straf te ondergaan, werd hij door de bewondering en de dankbare aanbidding, die hem uit Becky's oogen tegenstraalden, betaald voor honderd zweepslagen. Door zijne edele daad zelf in verrukking gebracht, verdroeg hij zonder een geluid te geven, de onbarmhartigste geeseling, waaraan de heer Dobbins zich ooit had schuldig gemaakt, en hoorde hij ook met volkomen onverschilligheid de wreede uitspraak aan, om twee uren school te blijven. Immers hij wist, wie met het grootste geduld buiten op hem wachten zou, totdat zijne straf geleden was.
全班同学迷惑不解地盯着汤姆，觉得他行为愚蠢，令人不可思议。汤姆站了一会好像是在镇定自己，然后走上前去接受惩罚。汤姆发现那个可怜的姑娘贝基眼里先是流露出吃惊，然后是感激，最后是敬慕之情，他觉得为此就是挨上一百鞭也是值得的。汤姆也为自己的义举感到脸上有光，因此在遭受杜宾斯先生有史以来最严酷的鞭笞时，他哼都没哼一声，另外放学后，他还得被罚站两小时。对这一残忍的做法，他也不在乎，因为他心里有数，外面会有个人心甘情愿地一直在等上他两个小时。
Dienzelfden middag nog vertelde Becky hem met schaamte en berouw, hoe verraderlijk zij zich jegens hem gedragen had. Tom ging dan ook naar bed, vol wraakzuchtige plannen jegens Alfred Temple; maar zijn wrok maakte spoedig voor aangename overpeinzingen plaats en hij viel in slaap en droomde van Becky's laatste woorden, die hem als muziek in de ooren hadden geklonken en aldus hadden geluid:
当天晚上，汤姆临上床睡觉前合计着如何报复阿尔弗雷德·邓波尔。贝基把自己的背叛以及泼墨水的事情全盘托出了。可是不久，汤姆的思绪转到一些美滋滋的事情上。想着想着，汤姆耳边朦朦胧胧地响起了贝基刚才说过的一句话：
"Tom, hoe kon je zoo edel zijn?"
“汤姆，你思想怎么会这样高尚的呀！”就这样，他终于进入了梦乡。