De lotgevallen van Tom Sawyer

湯姆.索亞歷險記

   HOOFDSTUK III.

   第三章

   Na het volbrengen van zijn arbeid maakte Tom zijne opwachting bij tante Polly, die voor het raam zat in een vroolijk vertrek aan den achterkant, dat te gelijk als slaap-, eet- en zitkamer dienst deed. De lekkere zomerlucht, de kalme rust, de geur der bloemen en dommelig gegons der bijen waren niet zonder uitwerking op haar gebleven en zij zat over haar brijwerk te knikkebollen. Haar eenig gezelschap was de kat, en deze lag te slapen op haar schoot. Veiligheidshalve had zij haar bril boven haar grijs hoofd gezet. Zij verwachte niet anders dan dat Tom lang van zijn werk zou zijn afgeloopen, en het verwonderde haar derhalve ten hoogste hem op eens met een onverschrokken gelaat voor haar te zien staan. Zijn eerste woord was: "Mag ik nou gaan spelen, tante?"

   湯姆來到波莉姨媽面前,她正坐在寬敞舒適的後面房間的一個敞開的窗戶旁邊。這間房既是臥室、餐廳,又是圖書館。夏日芳香的空氣,令人睏倦的幽靜,醉人的花香,還有催你入眠的嗡嗡的蜜蜂叫聲,都已產生了效應,她拿着針織物在那兒打盹——因為除了只貓沒有伴兒,而那貓又在她膝上睡着了。為了不打碎眼鏡,她把它架在灰白的頭頂上。她原以為湯姆早就溜去玩了,現在見他居然聽了她的話,毫不害怕地站在她面前,不免有些詫異。他問: “我現在可以去玩了嗎?姨媽。”

   "Wat, nu al? Hoe ver ben je?"

   “怎麼,想去玩了?你刷了多少了?”

   "Alles is klaar, tante."

   “姨媽,都刷好了。”

   "Tom, lieg niet! Leugenaars kan ik niet uitstaan."

   “湯姆,不要再跟我撒謊了——我受不了。”

   "Het is geen leugen. Alles is klaar."

   “沒有啊,姨媽,牆的確刷好了。”

   Tante Polly sloeg maar half geloof aan deze verzekering en ging naar buiten om zelve te kijken. Zij zou reeds tevreden geweest zijn, indien twintig percent van Toms verklaring waarheid geweest ware, en toen zij nu de gansche schutting met witsel bestreken vond, en bestreken niet alleen, maar netjes en met zorg bewerkt, en zelfs den grond met een streek kalk bedeeld, had zij geen woorden genoeg om hare bewondering lucht te geven en riep zij uit:

   波莉姨媽對他的話不太相信。她要親自去看一看。只要湯姆講的話有百分之二十是真的,她也就心滿意足了。當她發現整個牆都已刷過了,不僅刷了而且是刷了一遍又一遍,甚至連地上還抹了一塊,她驚訝得無法形容。她說:

   "Wel, heb ik ooit zoo iets gezien! 't Is ongeloofelijk. Jij kunt werken, als je het op je heupen hebt, Tom!" Doch meteen verkleinde zij de waarde van het compliment door er bij te voegen: "'t Is jammer, dat dit zelden gebeurt. Kom, ga nu maar spelen, doch denk er aan, dat je bijtijds tehuis komt, of ik zal je spreken."

   “哎,真是怪事!簡直叫人不可思議!湯姆,只要你想幹的時候,你是挺能幹的。”然後又補了一句,這一句可沖淡了剛纔的表揚。“我不得不說,你想幹的時候實在是太少了。好了,去玩吧,不過,別忘了到了該回來時就得回家,否則我會捶你一頓。”

   Toms heldenstuk had zulk een overweldigenden indruk op haar gemaakt, dat zij hem meenam naar de provisiekamer en een prachtigen appel uitkoos, dien ze hem overhandigde met een nuttige les over de waarde en den bijzonderen geur die eene lekkernij verkrijgt wanneer zij de vrucht is, niet van zonde, maar van naarstigheid. En terwijl zij tot slot eene toepasselijke plaats uit de Schrift aanhaalde, kaapte haar neef een spekpannekoek.

   她為湯姆所取得的成績而喜出望外,於是,她把他領到貯藏室,選了一個又大又好的蘋果遞給了他。同時還教導他,如果別人對自己的款待是靠自己努力得來的,而不是靠什麼不道德的手段謀取的,那就格外有價值,有意味。在她背了《聖經》中的一句妙語格言作結束語時,湯姆順手牽羊偷了一塊油炸面圈。

   Toen liep hij vroolijk weg en zag juist Sid verschrikt de trap ophollen, die naar de achterkamer op de tweede verdieping voerde. Voor de deur lag een hoop aarde en in een oogenblik was de lucht vol kluiten, die als een hagelbui op Sid neervielen. Eer tante Polly van hare verbazing bekomen kon en haar neef hulp verleenen, waren reeds een stuk af wat kluiten op haar eigen hoofd neergekomen en was Tom over de schutting verdwenen. Hij had wel door de poort kunnen gaan, maar het ontbrak hem aan tijd om zulk een omweg te maken. Nu kon hij met een gerust hart gaan spelen, want de rekening met Sid over het klikken van het zwarte garen, was vereffend.

   然後,他就一蹦一跳地跑出來,正好看見希德在爬通向二樓後面房間的樓梯。地上的泥塊順手可得,於是湯姆撿起泥塊朝希德扔過去。這些土塊像冰雹似的,在希德周圍滿天飛舞。波莉姨媽還沒有來得及靜一靜她那吃驚的神經,趕緊跑過來解圍,這時候,已經有六七塊泥土打中了希德,而湯姆早已翻過柵欄逃之夭夭。柵欄上有大門,可是像平常一樣湯姆急着要出去,沒有時間從門那裡走。希德讓波莉姨媽注意到他的黑線,讓他吃了苦頭,受了罰,現在他已經對希德出了氣,擺平了這件事,因此他心裡覺得好受多了。

   Tom hield den achterkant van de huizen, totdat hij in een modderig steegje achter tantes koestal kwam. Toen achtte hij zich tegen gevangenneming en straf beveiligd en begaf zich naar het marktplein, waar twee militaire compagnieën van schooljongens, volgens afspraak, bijeen waren gekomen om slag te leveren. Tom was de generaal van het eene leger en Joe Hasper (zijn boezemvriend) de aanvoerder van het andere. De twee groote bevelhebbers verwaardigden zich niet persoonlijk aan dit gevecht deel te nemen, maar lieten dat aan de kleine bakvischjes over. Zij zetten zich naast elkander op eene hoogte neder, en leiden de krijgsverrichtingen door bevelen te geven, welke door veldmaarschalken werden overgebracht. Het leger van Tom behaalde na een langen en bangen strijd eene schitterende overwinning. Daarna werd het aantal dooden geteld, de gevangenen uitgeleverd, de bepalingen voor het volgende geschil gemaakt en den dag voor den vereischten veldslag bepaald, waarna de beide legers zich met elkander vereenigden en afmarcheerden, terwijl Tom alleen naar huis ging.

   湯姆繞過那一排房子,來到靠着他姨媽牛圈後面的一條泥濘巷子裡。他很快就完全地溜到抓不到也罰不着他的地方,匆忙趕到村裡那塊公共場地。在那裡,兩支由孩子們組成的“軍隊”按事先的約定已集合起來,準備打仗。湯姆是其中一支部隊的將軍,他的知心好友喬·哈帕則是另一支隊伍的統帥,這兩位總指揮不屑于親自戰鬥——那更適合手下的軍官戰士去打——而他們卻在一個凸出的高地方坐在一塊,讓他們的隨從副官去發號施令,指揮打仗。經過一番長時間的艱苦奮戰,湯姆的部隊取得了輝煌的勝利。接着就是雙方清點死亡人數,交換戰俘,談妥下次交戰條件,還約定好作戰日期。一切結束之後,雙方部隊先列好隊形,然後開拔,而湯姆也就獨自回家了。

   Toen hij het huis van Jeff Thatcher voorbij stapte, zag hij daar een hem onbekend meisje in den tuin,--een lief, klein ding met blauwe oogen, blond, in twee lange vlechten gescheiden haar, een wit zomerjurkje en een geborduurde pantalon. In een oogenblik verdween eene zekere Amy Laurence uit zijn hart en was alsof die nooit had bestaan. Hij had zich verbeeld dat hij halfgek van verliefdheid op haar was, hij had gedacht dat hij haar aanbad, en zie, het bleek niets dan eene kleine, voorbijgaande ingenomenheid geweest te zijn. Maanden lang had hij zijn best gedaan om haar hart te winnen en zij had hem juist acht dagen geleden bekend, dat zij hem wederliefde schonk. Een week lang was hij dronken van geluk en de wereld te rijk geweest, en nu was zij heel uit zijne gedachten verdwenen, als het vluchtig bezoek van een ons onverschilligen vreemde.

   他走過傑夫·撒切爾家住的房子的時候,看見有一個新來的女孩子站在花園裡——一個漂亮可愛的藍眼睛的小姑娘。金黃色的頭髮梳成兩隻長長的髮辮,身上穿著白色的夏季上裝和寬鬆的長褲。這位剛戴上勝利花冠的戰鬥英雄一槍沒打就束手投降了。一個叫艾美·勞倫斯的姑娘立刻從他的心目中消失了而且不留一點痕跡,他原以為他愛她愛得發狂,而且他把自己這種愛當作深情的愛慕,不過旁人看來那不過是一種可憐渺小、變幻無常的愛戀罷了。為了獲取她的歡心,他費了好幾個月的工夫,可她答應他還不到一個星期。他只是在短短的七天內當了一次世界上最幸福、最自豪的男孩子。可現在片刻之間,她就像一位拜訪完畢,告辭離去的稀客一般,從他心裡離去了,消失了,被他忘得一乾二淨。

   Hij bleef zijn nieuwe engel in stilte aanbidden, totdat hij bemerkte, dat zij hem in 't oog kreeg. Toen deed hij alsof hij haar niet zag en begon allerlei dwaze kunsten en grimassen te maken om haar aandacht te trekken. Na die zonderlinge grappen een tijdlang volgehouden te hebben, keek hij te midden van eene gymnastische oefening toevallig op zijde en zag dat het meisje naar huis ging. Dadelijk hield hij op, liep naar de haag en ging met een bedrukt gezicht voor de stekelige doornen staan, in de hoop dat zij nog even zou toeven. Een oogenblik bleef zij op het bordes staan en ging daarop naar de deur. Toen zij den voet op den drempel zette slaakte Tom een diepen zucht, maar zijn gelaat klaarde terstond weer op, want eer zij de deur inging, wierp zij een viooltje over de haag.

   他愛慕這位新來的天使並偷眼望她,直到看到她發現他為止。然後,他裝着她好像不在的樣子,開始用各種各樣可笑的孩子氣的方法來炫耀自己,為的是贏得她的好感。他傻乎乎地耍弄一陣子,然後一面做驚險的體操動作,一面眼往旁邊瞟了一下,見那小姑娘正朝房子走去。湯姆走到柵欄那兒,靠在柵欄上傷心,希望她再多留一陣子。她在台階上稍作停留,然後又朝門口走去。當她抬腳上門檻時,湯姆長嘆了一聲。即刻他臉上又露出喜色,因為她在進去之前,向柵欄外面扔了一朵三色紫羅蘭花。

   Tom liep naar de plek waar het viooltje lag, bleef op een paar treden afstand van het bloempje staan en hield toen de hand voor de oogen, alsof hij iets heel bijzonders op straat zag. Hij raapte een stroohalm op en deed dien, met het hoofd achterover op zijn neus balanceeren. Onder die beweging naderde hij langzamerhand het viooltje; eindelijk rustte zijn bloote voet op het bloempje; zijne buigzame teenen maakten er zich meester van, hij hinkte met zijn schat weg en verdween om den hoek van de straat. Voor een minuut slechts,--alleen maar om zich den tijd te gunnen de bloem onder zijn buis op zijn hart of waarschijnlijk op zijne maag te steken.

   湯姆跑過去停在離花一兩英呎的地方,然後用手罩在眼睛上方朝街上看去,彷彿發現那邊正發生了什麼有趣的事情。隨後他拎起一根草桿放在鼻子上,頭儘量往後仰着,極力保持着那草桿的平衡。於是,他吃力地左右移動着身體,慢慢地側身朝那朵三色紫羅蘭挪過去。最後,他的光腳落在花上,用靈巧的腳趾頭抓住了它,於是,他拿着他心愛的東西,在轉彎處消失得無影無蹤了。他很快就把那花別在他上衣裡面貼近他心髒的地方——也許是貼近他的胃部,因為他不太懂解剖學,好在他也無所謂。

   Zoodra de bloem veilig geborgen was, keerde hij terug en bleef tot het vallen van den avond om den tuin hangen en kunsten maken; maar het meisje vertoonde zich niet meer en Tom moest zich tevredenstellen met de hoop, dat zij wel ergens voor een venster staan en zijne oplettendheden voor haar zou bemerken. Eindelijk ging hij met looden schoenen huiswaarts.

   他不久又回到了老地方,在柵欄附近逛來逛去,還像原先那樣耍着花樣,炫耀着自己,直到天黑。雖然湯姆用一種希望安慰自己,希望她一定在窗子附近,並且已經注意到他的這番慇勤,但是,她再也沒露面。後來他終於極不情願地朝家走去,他那可憐的腦瓜子裡充滿了各種各樣的幻想。

   Onder het avondeten was hij zoo opgewonden, dat tante zich verwonderde wat het kind toch zou hebben. Hij kreeg een verbazend standje over het gooien met de aardkluiten, doch scheen er niets om te geven. Toen hij trachtte de suiker onder den neus van zijne tante weg te halen, liet hij zich bedaard op de vingers tikken, zich slechts de vraag veroorlovende:

   整個吃晚飯期間,他始終情緒高昂。他姨媽不禁感到有些納悶:“不知這孩子怎麼回事。”為了拿泥塊砸希德的事,他挨了一頓臭罵,不過,對此他滿不在乎。他當着姨媽的面偷糖吃,結果被她用指關節敲了一頓。他說:

   "Waarom wordt Sid nooit geslagen, als hij suiker snoept?"

   “姨媽,希德拿糖吃,您怎麼不打他呀。”

   Waarop het antwoord volgde: "Omdat Sid een mensch niet zoo plaagt als jij. Als ik je niet voortdurend strafte, zou je altijd met je vingers in den pot zitten."

   “噢,希德可不像你這樣磨人。要不是我看得緊,你恨不得鑽到糖堆裡不出來。”

   Toen ging tante naar de keuken, en Sid, zalig in het bewustzijn van zijne onschendbaarheid, greep naar de suikerpot, eene wijze van zich tegenover Tom op zijne rechten te verhoovaardigen, die ten eenen male onuitstaanbaar was. Maar de vingers gleden uit, de pot viel op den grond en brak. Tom was boven de wolken van pleizier,--ja, zoo verrukt, dat hij zijn tong in toom hield en geen woord sprak. Hij overlegde bij zichzelven, dat hij geen mond open zou doen, zelfs niet als tante binnenkwam, maar doodstil blijven zitten, totdat zij vroeg wie het gedaan had. En dan zou hij het vertellen en hij zou iets zien dat hij nooit had gezien, namelijk, dat de modeljongen slaag kreeg. In zijne opgetogenheid kon hij zich nauwelijks inhouden, toen de oude dame binnenkwam en met bliksemende oogen over haar bril op de verwoesting neerzag. "Ha!" dacht hij, "nu komt het," maar, jawel, het volgende oogenblik lag hij zelf op den grond te spartelen. De machtige arm werd opgeheven om weder te slaan, toen Tom uitriep:

   過了一會,她走到廚房去了;希德因為得到了特權,非常高興,伸手去拿糖罐——這是故意對湯姆表示得意的一種舉動,令湯姆非常難受。可是,希德手一滑,糖罐子掉到地上摔碎了。湯姆簡直高興得要命。但他閉着嘴,一言不發。他心裡想他還是什麼不說為好,就這麼靜靜地坐著,等他姨媽進來,問這是誰闖的禍,那時他再說出來。看那個模範“寵兒”吃苦頭,那真是最大快人心的事。當老太太走進來,站在那兒望着地上的破碎的罐子,從眼鏡上面放射出憤怒的火花,他真是高興到了極點,几乎按捺不住了。他暗自想:“有好戲看了!”可是想不到自己反倒被打翻在地上!那只有力的巴掌舉起來正要再打他時,湯姆忍不住大聲叫起來:

   "Houd op! Waarom moet ik geslagen worden? Sid heeft het gedaan."

   “住手啊,你憑什麼這麼狠打我?——是希德打碎了糖罐!”

   Sprakeloos van ontzetting liet tante Polly den arm neervallen, en Tom keek haar aan om een woord van mededoogen op te vangen. Helaas! zoodra zij weder tot adem kwam, zeide zij:

   波莉姨媽住了手,愣了一會兒,湯姆指望她會講些好話哄他。可是,她開口只說了這麼幾句:

   "Nu, je hebt toch niet onverdiend slaag gehad; al braakt ge den pot niet, dan heb je toch zeker ander kattekwaad, uitgevoerd, terwijl ik in de keuken was."

   “唉!我覺得你挨這下子也不屈。剛纔,我不在的時候,說不定你又幹了些別的膽大妄為的淘氣事。”

   Doch nauwelijks had zij dit gezegd, of daar begon haar geweten te spreken en zij brandde van verlangen om Tom een vriendelijk woordje toe te voegen. Maar, neen, dat kon als een bekentenis van schuld beschouwd worden, en zoo iets zou met alle beginselen van orde en tucht in strijd geweest zijn. Daarom hield zij zich stil en ging met een onrustig hart aan het werk. Tom zette zich in een hoek van de kamer en vermeide zich in zijne droefheid. Hij wist, dat tante in haar hart wel voor hem op de knieën zou willen vallen en voelde zich, al snikkende, eigenlijk door de overtuiging gestreeld. Toch wilde hij geene signalen geven, noch evenmin op die van tante acht slaan.

    Hij wist, dat er nu en dan, door een nevel van tranen, smeekende blikken op hem geworpen werden, maar hij hield zich alsof hij dat niet bemerkte. In zijne verbeelding zag hij zich als doodziek te bed liggen en tante over hem heengebogen, om een woord van vergiffenis smeekende; maar hij lag daar, met het hoofd naar den muur gekeerd en stierf zonder dat dit woord gesproken werd. Hoe zou zij zich dan wel voelen? En hij verbeeldde zich, dat hij uit de rivier opgehaald en dood te huis werd gebracht met druipnatte haren en handen die zich niet meer roeren konden en een hart dat niet meer klopte, zag hoe zij zich op hem wierp, in tranen baadde en God smeekte haar haren jongen terug te geven, dien zij nooit, nooit meer valsch zou beschuldigen. Doch hij lag daar koud en bleek neder, zonder een teeken van leven te geven--hij, de arme lijder wiens smarten nu geleden waren. Langzamerhand verdiepte hij zich zoozeer in deze sombere gedachten, dat hij een brok in zijn keel voelde en nauwelijks kon slikken. En zijne oogen zwommen in een stroom van water, die bij elken snik overvloeide en langs zijn neus naar beneden druppelde. Ja, het genot van zijn smart te koesteren werd zoo groot, dat hij het door geen wereldsche vreugde of luide vroolijkheid wilde laten verstoren. Toen dan ook zijn nicht Marie dansende de kamer inkwam, opgetogen van blijdschap dat zij weer te huis was na een eeuwenlange week buiten te hebben doorgebracht, stond hij op en stapte in wolken en duisternis de achterdeur uit, terwijl zij vroolijkheid en zonneschijn door de voordeur binnenliet.

   然後她就受到了良心的譴責,非常想講幾句愛撫體貼的話,可是她斷定這麼一來,就會被認為她是在認錯,這可是規矩所不容的。於是,她一聲不吭,忙這忙那,可心亂如麻。湯姆坐在角落處生着氣,心裡越想越難受,他知道在姨媽心裡,她正向他求得諒解,也就因為有這種感覺,雖然悶悶不樂但仍感到滿足。他不肯掛出求和的信號,對別的表示也不去理睬。他知道有兩道渴望的目光透過淚簾不時地落在他身上,可是他偏不肯表示他已經看出來。他想象着自己躺在那兒病了,快要不行了,他姨媽俯身彎腰看著他,懇求他講一兩句饒恕她的話,可是他轉過臉去衝著牆,沒說原諒她就死去了。啊,那時她會覺得怎麼樣呢?他又想象着自己淹死了,被人從河裡救起抬回家來,頭上的小捲髮都濕透了,他那傷透了的心得到了安息。她會多麼傷心地撲到他身上,眼淚雨點般地落下來,嘴裡不住地祈求上帝把她的孩子還給她,保證將永遠、永遠不再虐待他了!但是,他卻躺在那裡渾身冰涼,臉色慘白,毫無動靜——一個可憐的人,一個受苦受難的人,終於結束了一切煩惱。他越想就越傷心。後來,為了嗓子不哽塞住,只好把淚水往肚子裡咽。他的眼睛被淚水矇住了,只要眼睛一眨,淚水就會淌出來,順着鼻尖往下掉。他從這種悲傷中獲得了無限的安慰和快意,所以這時如果有什麼庸俗的愉快或者什麼無聊的歡樂來攪亂他的心境的話,他是絶不能忍受的。因為他這種快慰非常聖潔,不該遭到玷污。所以,一會兒之後當他的表姐瑪麗手舞足蹈地跑進來的時候,他馬上就避開了她。她到鄉下去作客,只住了一星期,彷彿時隔三秋似的,她現在又看到自己的家,真是高興極了。但是,當她唱着歌歡快地從一扇門走進來的時候,湯姆卻站起身來乘着陰雲暗影從另一扇門溜出去了。

   Hij verwijderde zich ver van de gewone vereenigingsplaatsen zijner makkers en zocht eenzame plekjes op, in overeenkomst met zijne gemoedsstemming. Op een in de rivier liggend stuk van een houtvlot zette hij zich neder en beschouwde den somberen, onafzienbaren stroom, met het verlangen van op eens door dezen verzwolgen te worden, zonder den onaangenamen weg te gaan die door de natuur wordt voorgeschreven. Toen dacht hij aan zijn bloem! Hij haalde haar voor den dag. Helaas! zij was verkwijnd en verlept, en zijne droefheid werd nog grooter. Hij vroeg zich af: Zou zij medelijden met hem hebben, indien zij het wist? Zou zij schreien en wenschen, dat zij hare armen om zijn hals mocht slaan om hem te te troosten? Of zou ook zij, evenals de geheele valsche wereld hem den rug toekeeren? Deze gedachte was zoo folterend en toch zoo zalig te gelijk, dat hij haar op allerlei wijzen ging uitwerken, totdat zij op het laatst een akelig schrikbeeld werd. Eindelijk stond hij zuchtende op en wandelde in de duisternis voort.

   他避開平常孩子們經常玩耍出沒的地方,專找適合他此時心情的僻靜地方。河裡的一條木筏吸引了他,於是,他就在木筏的最外邊坐下來,凝視着那單調、茫茫一片的河水,同時又希望自己不經過老天安排的那番痛苦的過程,就一下子不知不覺地淹死。接着,他又想起了他的花,他把花拿出來,那花已經揉皺了,枯萎了,這更大大增加他淒涼而又幸福的情調。他不知道,要是她瞭解此事,她會不會同情他,她會哭嗎?會希望有權抱住他的脖子安慰他嗎?還是,她會不會像這個空洞乏味的世界一樣,冷漠地掉頭不管呢?這種想象給他帶來一種苦中有甜的感受,於是,他在腦海裡一遍又一遍地重複着這種幻想,反覆地多角度地想象着,直到索然無味為止。最後,他終於嘆息着站起來,在黑暗中離去。

   Tegen half tien liep hij in de verlaten straat, waar de aangebeden onbekende woonde. Hij bleef een oogenblik stilstaan; zijn luisterend oor vernam geen geluid. Een kaars wierp een bijzonderen glans op de gordijnen van het venster eener bovenkamer. Zou de heilige daar verblijf houden? Hij klauterde de heg over, baande zich een weg door de planten, totdat hij onder het verlichte venster stond. Een poos bleef hij diep ontroerd staan kijken; toen ging hij op den grond op zijn rug liggen, met de handen, waarin het verlepte bloempje verborgen was, gevouwen op de borst. Dus wilde hij sterven, de koude wereld verlaten, zonder dak boven zijn arm hoofd, zonder vriendelijke hand om het doodzweet van zijn voorhoofd te wisschen, zonder een liefhebbend gelaat om zich vol medelijden tot hem voorover te buigen, wanneer de bange doodsstrijd kwam. En zoo zou zij hem zien, als zij in den vroolijken morgen naar buiten keek. En o! zou zij een traan op zijn arm lijk laten vallen? Zou zij een zucht slaken, als zij zulk een jong leven zoo ruw verwoest en zoo ontijdig afgesneden zag?

   大約在9點半或10點左右,他沿著那條沒有行人的大街走着,來到那位他“愛慕的不知姓名的人”住的地方。他停下來,豎起耳朵聽了一會兒,卻什麼聲音都沒有聽到。二樓窗戶的帘子上映出昏暗的燭光。那位聖潔的人兒在那兒嗎?他爬過柵欄,穿過花草,悄悄地一直走到窗戶下面才站住。他抬起頭來,充滿深情地望着窗子,看了很久。然後他在窗下仰臥在地上,雙手合在胸前,捧着那朵可憐的、已經枯萎了的花。他情願就這樣死去——在這冷酷無情的世界上,當死神降臨的時候,他這無家可歸的人兒頭上沒有一絲遮蓋,沒有親友的手來抹去他額上臨死的汗珠,也沒有慈愛的面孔貼近他來表示惋惜。就這樣,當她早晨心情愉快地推開窗戶,向外看時,一定會看見他的。哦!她會不會對他那可憐的、沒有氣息的身體落下哪怕是一小滴的淚珠呢?看見一位前途無量的年輕的生命這樣無情地被摧殘,這樣過早地夭折,她會輕微地長嘆一聲嗎?

   Daar ging het raam open, de schrille stem van eene dienstmeid ontheiligde de plechtige stilte en een stortbad van ijskoud water doorweekte den martelaar, die daar achterover op den grond lag.

   窗帘捲了起來,一個女仆的說話聲打破了那聖潔的寂靜,隨即就是一股洪水“嘩”地一聲潑下來,把這位躺在地上的殉情者的遺體澆得透濕!

   Onze half gesmoorde held sprong op met een kreet, die hem verlichtte. Toen kwam er een gesuis in de lucht als van een slingersteen, vermengd met het mompelen van een vloek, waarop een geluid volgde als van rinkelend glas en van voetstappen, die over den muur klommen en in de duisternis wegstierven.

   這位被水澆得透不過氣來的英雄猛地從地上爬起來,噴了噴鼻子,舒服了些。隨後,只見有個什麼東西混雜着一聲輕輕的咒罵聲,嗖地一聲在空中划過,接下來就聽到一陣打碎玻璃的聲音,之後,就見一個小小的、模糊的人影翻過柵欄,在朦朧的夜色中箭一般地飛跑了。

   Niet lang daarna, toen Tom ontkleed, bij een eindje vetkaars, zijn doorweekt pak stond te bekijken, werd Sid wakker. Indien het denkbeeld om te klikken een oogenblik in zijne ziel opkwam, werd hij daarvan door een onheilspellende uitdrukking op Toms gelaat teruggehouden.

   不久以後,湯姆脫光衣服上床睡覺。他正藉著蠟燭的光亮檢查那被潑得透濕的衣服時,希德醒了。他原本有點幸災樂禍的想法,想要“指桑罵槐”地說幾句俏皮話,可是他還是改變了主意,沒有出聲,因為他看到湯姆眼睛裡含有一股殺機。

   Deze laatste stapte in bed zonder zijn gewoon avondgebed op te zeggen, en Sid maakte in stilte proces-verbaal op van dat verzuim.

   湯姆連睡前禱告也沒做就上床就睡覺了。希德在心裡卻記下了湯姆偷了一次懶。